Έλληνα. Δεν γεννήθηκες φοβισμένος. Ο φόβος καλλιεργήθηκε συστηματικά. Διδάχθηκες να υποχωρείς, να θεωρείς την παραίτηση μορφή ρεαλισμού και τη σιωπή ένδειξη ωριμότητας. Η προσαρμογή παρουσιάστηκε ως αρετή και η απουσία αντίδρασης ως προϋπόθεση επιβίωσης.
Εδραιώθηκε η πεποίθηση ότι η αντίσταση έχει κόστος και ότι η σιωπή προσφέρει ασφάλεια. Με αυτόν τον τρόπο, η ιδιότητα του πολίτη περιορίστηκε σε ρόλο παθητικού διαχειρίσιμου στοιχείου.
Έλληνα. Η χάραξη ορίων έγινε αντικείμενο φόβου. Η γνώση του ορίου παραμένει, όμως η υπεράσπισή του προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης και μοναχική στάση. Η μοναξιά αντιμετωπίστηκε ως απειλή μεγαλύτερη από τη διάβρωση της αξιοπρέπειας.
Η δημόσια έκφραση θεωρήθηκε επικίνδυνη. Οι λέξεις απέκτησαν τιμωρητικό χαρακτήρα και χρησιμοποιήθηκαν ως μέσα αποδόμησης. Οι χαρακτηρισμοί λειτούργησαν ως φίμωση. Η σιωπή επιλέχθηκε ως ασφαλής διαδρομή.
Η συμμόρφωση σε καθιερωμένους κανόνες συνυπάρχει με την ανοχή στην παγιωμένη αδικία. Η αποδοχή μηχανισμών που δεν ανταποδίδουν σεβασμό έγινε καθημερινή πρακτική.
Η ανασφάλεια της επιβίωσης μονοπώλησε την προσοχή. Η συνολική προοπτική χάθηκε. Η αγωνία για το άμεσο μέλλον υπερίσχυσε της ευθύνης για το συλλογικό αποτύπωμα του χρόνου.
Η απώλεια γης, φωνής και συμμετοχής πραγματοποιήθηκε σταδιακά. Η ενασχόληση περιορίστηκε στα ελάχιστα, ενώ τα ουσιώδη μετακινήθηκαν εκτός συζήτησης.
Εμπεδώθηκε η αντίληψη της ακινησίας. Η αποδοχή της εξυπηρέτησε τη λογική της ελάχιστης προσπάθειας. Η παραίτηση απαλλάσσει από το βάρος της ευθύνης.
Όσοι παραπλανούν, όσοι ιδιοποιούνται και όσοι αποφασίζουν χωρίς κοινωνική νομιμοποίηση λειτουργούν χωρίς φόβο. Γνωρίζουν ότι ο εκφοβισμένος άνθρωπος δεν αντιδρά. Η επιβίωση χωρίς αξίες μετατρέπεται σε σταδιακή απώλεια. Η απουσία υπεράσπισης οδηγεί σε απώλειες που περνούν απαρατήρητες.
Η ιστορική συνέχεια αυτού του τόπου δεν προέκυψε τυχαία. Διατηρήθηκε μέσα από μνήμη και αντοχή. Στηρίχθηκε σε ανθρώπους που στάθηκαν παρόντες όταν απαιτήθηκε.
Έλληνα. Η αποστολή σου δεν ήταν η άκριτη εκτέλεση. Η κρίση, η στάθμιση και ο περιορισμός της αυθαιρεσίας αποτέλεσαν θεμέλια της συλλογικής σου ταυτότητας. Αυτή η στάση προκάλεσε αντιδράσεις, καθώς η όρθια στάση παράγει ισχύ.
Η ανασύνταξη δεν παραχωρείται. Δεν προσφέρεται εξωτερικά. Προϋποθέτει απόρριψη του φόβου ως κανονικότητας και απομάκρυνση όσων λειτουργούν παρασιτικά. Προϋποθέτει επιστροφή σε αξίες που συγκροτούν τον άνθρωπο ως πολίτη.
Η πορεία αυτή έχει απαιτήσεις. Δεν υπήρξε ποτέ ανέξοδη. Παραμένει η μόνη που διατηρεί την υπόσταση ακέραιη.
Όταν ο Έλληνας παύει να φοβάται, η παρουσία του αρκεί. Δεν χρειάζεται απειλή.
