Ο κόσμος πρέπει να «τελειώσει» την κυβέρνηση, προτού βιώσουμε τις «Πρέσπες του Αιγαίου»
Η αφορμή για το παρόν άρθρο είναι ένας χάρτης που φέρεται να διέρρευσε από την CIA και παρουσιάζει την Ελλάδα χωρίς το Καστελλόριζο. Το γεγονός αυτό εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τις γεωπολιτικές εξελίξεις που αφορούν την πατρίδα μας. Για να κατανοήσουμε καλύτερα πώς φτάσαμε ως εδώ, ας πραγματοποιήσουμε μια ιστορική αναδρομή, ξεκινώντας από τα κρίσιμα γεγονότα του 1829 και προχωρώντας μέχρι τη σύγχρονη εποχή.
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1829, διεξήχθη η τελευταία μάχη του Ελληνικού στρατού έναντι των Οθωμανών στην Πέτρα Βοιωτίας. Ο τακτικός πλέον στρατός, υπό την ηγεσία του Δημητρίου Υψηλάντη, συνέτριψε τον οθωμανικό στρατό, σφραγίζοντας το τέλος του πολυετούς απελευθερωτικού αγώνα. Η νίκη αυτή οδήγησε στη σύναψη της Συνθήκης της Ανδριανούπολης, με την οποία αναγνωρίστηκε η ελευθερία της Ελλάδας.
Ωστόσο, η ελευθερία δεν ταυτίστηκε απόλυτα με την ανεξαρτησία. Αν και το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 επισημοποίησε την ανεξαρτησία του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, η δολοφονία του πρώτου κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια, από τους Μαυρομιχαλαίους – πιθανώς υποκινούμενη από ξένες δυνάμεις – έδειξε ότι η χώρα μας παρέμενε πολιτικά ευάλωτη.
Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, επιβλήθηκε μοναρχία, με τον Όθωνα να αναλαμβάνει τον θρόνο της Ελλάδας. Στόχος των μεγάλων δυνάμεων της εποχής – Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας – ήταν να διατηρήσουν τον έλεγχο του νέου κράτους. Όταν ο Όθωνας επιχείρησε να ενισχύσει τη θέση της Ελλάδας συμμετέχοντας στον Κριμαϊκό Πόλεμο στο πλευρό της Ρωσίας, Αγγλία και Γαλλία επέβαλαν ναυτικό αποκλεισμό, αναγκάζοντάς τον να εγκαταλείψει τα σχέδιά του. Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με την αποτυχία του να διατηρήσει τη στήριξη των ξένων δυνάμεων, οδήγησε στην εκθρόνισή του το 1862.
Η κατάσταση δεν βελτιώθηκε σημαντικά με την άνοδο του βασιλιά Γεωργίου, ο οποίος επίσης ακολουθούσε τις κατευθύνσεις των ξένων δυνάμεων, αγνοώντας συχνά τη λαϊκή βούληση. Μόνο με την καθιέρωση της «αρχής της δεδηλωμένης» άρχισε να αποκτάται σταδιακά κάποιος πολιτικός έλεγχος από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις.
Η Ελλάδα συμμετείχε ενεργά στους Βαλκανικούς Πολέμους, επιτυγχάνοντας σημαντικές εδαφικές επεκτάσεις. Παράλληλα, όμως, το πολιτικό παρασκήνιο παρέμενε ταραγμένο. Οι πιέσεις από τις μεγάλες δυνάμεις επηρέαζαν συνεχώς τις εξελίξεις. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αν και αρχικά είχε διοριστεί από τον στρατό, αναδείχθηκε σε ισχυρό πολιτικό ηγέτη, αλλά οι συγκρούσεις με τον βασιλιά Κωνσταντίνο οδήγησαν σε παραίτησή του.
Η Μικρασιατική Καταστροφή υπήρξε το επακόλουθο αυτών των εσωτερικών συγκρούσεων και της ανεπαρκούς εξωτερικής πολιτικής. Μετά την καταστροφή, η Ελλάδα εισήλθε σε μια περίοδο συνεχών πολιτικών αναταράξεων, πραξικοπημάτων και αλλαγών κυβερνήσεων.
Ο Ιωάννης Μεταξάς, αν και διορισμένος δικτάτορας με τη συναίνεση του βασιλιά και των Βρετανών, εφάρμοσε πολιτικές που προετοίμασαν τη χώρα για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ηρωική αντίσταση στα βουνά της Βορείου Ηπείρου το 1940 ενίσχυσε την εθνική αυτοπεποίθηση, όμως η μεταπολεμική περίοδος σημαδεύτηκε από την επιστροφή των ξένων παρεμβάσεων.
Μετά τον πόλεμο, η Ελλάδα συνέχισε να κυβερνάται από ξένες δυνάμεις μέσω πολιτικών μαριονέτων. Ο Γεώργιος Παπανδρέου ανέλαβε την πρωθυπουργία με τη στήριξη των Άγγλων, ενώ οι επόμενοι ηγέτες, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ακολούθησαν πολιτικές που εξυπηρετούσαν ξένα συμφέροντα.
Μετά την πτώση της χούντας, την οποία επιδίωξαν εκ νέου οι ΗΠΑ, όλοι όσοι ανέλαβαν την εξουσία απέδειξαν πως εκπροσωπούσαν συμφέροντα ξένα προς την Ελλάδα. Από τις επικίνδυνες και προδοτικές υποχωρήσεις στα ελληνοτουρκικά, μέχρι την αδιαφορία για το Κυπριακό, οι πράξεις τους αποδεικνύουν την προδοσία.
Αναφέρω ενδεικτικά την υπογραφή της συμφωνίας της Βέρνης το 1976, η οποία απαγόρευε στην Ελλάδα να διενεργεί έρευνες για υδρογονάνθρακες πέρα από τα χωρικά της ύδατα. Επίσης, θυμίζω την κρίση του 1987 και την αναδίπλωση του Ανδρέα Παπανδρέου στο Νταβός, όπου επικυρώθηκε η συμφωνία της Βέρνης, θέτοντας το Κυπριακό σε δεύτερη μοίρα.
Επίσης, στη κρίση των Ιμίων, η συμφωνία της Μαδρίτης, την οποία υπέγραψε ο Σιμήτης, αναγνώρισε τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου. Μέσω αυτής, δημιουργείται αυτόματα ΑΟΖ γύρω από το Καστελλόριζο, κάτι που αν είχε γίνει, θα αναιρούσε την τουρκική ρητορική και θα ενίσχυε τη θέση της Ελλάδας. Ωστόσο, ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Παπανδρέου, ζήτησε να μειωθεί το ανώτατο σημείο επαφής των δύο ΑΟΖ, επιδεικνύοντας προδοτική στάση.
Δεν μπορούμε επίσης να παραλείψουμε τη συμφωνία των Πρεσπών επί κυβέρνησης Τσίπρα, η οποία υπήρξε εξαιρετικά προδοτική για τα ελληνικά συμφέροντα.
Φτάνουμε στο παρόν, στη διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος έχει προχωρήσει σε μια σειρά από προδοτικές πράξεις. Για παράδειγμα, η συνεχής εισροή λαθρομεταναστών, η εξαπάτηση των Ελλήνων για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία, και η απόφαση να παραχωρηθεί μειωμένη επήρεια στην Κέρκυρα, αφήνοντας την Τουρκία να αμφισβητεί τα δικαιώματά μας.
Αξιοσημείωτη είναι και η επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, η οποία ενώ φαίνεται θετική, ενισχύει την αντίληψη ότι στο Αιγαίο δεν μπορεί να γίνει αντίστοιχη επέκταση, καθώς αντιβαίνει στις διεθνείς συμφωνίες όπως η συμφωνία της Μαδρίτης.
Η συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αίγυπτο υπήρξε επίσης προδοτική. Αρχικά, η οριοθέτηση έγινε τμηματικά, κάτι που αντίκειται στο διεθνές δίκαιο, ενώ αφήνουμε εκτός την περιοχή ανατολικά της Ρόδου, περιορίζοντας την δυνατότητα σύνδεσης της ελληνικής ΑΟΖ με την Κυπριακή μέσω Καστελόριζου.
Επιπλέον, η απόφαση να παραχωρηθεί μειωμένη επήρεια στην Κρήτη, το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας, συνιστά μια ακόμη προδοτική πράξη, η οποία επιτρέπει στην Τουρκία να διεκδικήσει τμήματα της ελληνικής επικράτειας.
Αυτές οι ενέργειες, καθώς και η εξάλειψη των ελληνικών συμφερόντων από αμερικανικούς χάρτες, αποτελούν τη μεγαλύτερη προδοσία της σύγχρονης Ελλάδας.
Φίλοι μου, η κατάσταση είναι κρίσιμη και οι επόμενοι μήνες ενδέχεται να φέρουν την πλήρη εκχώρηση του Αιγαίου και ίσως την αυτονομία της Θράκης. Ελπίζουμε ότι η αντίδραση του λαού μας απέναντι στις προδοτικές πράξεις, όπως η συγκάλυψη της δολοφονίας των Τεμπών, θα αποτελέσει το σημείο καμπής για την αποτροπή περαιτέρω ξένων επιβουλών. Μόνο εμείς μπορούμε να ανατρέψουμε τα σχέδια που έχουν ετοιμαστεί εις βάρος της χώρας μας.
