Ρεπορτάζ PRIMENEWS.press: Εξόρυξη λιθίου οι περιβαλλοντικές προκλήσεις και στην Ευρώπη
Περιβαλλοντικές Επιπτώσεις
Εκμετάλλευση Υδάτινων Πόρων: Η εξόρυξη λιθίου απαιτεί μεγάλες ποσότητες νερού, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει τα τοπικά οικοσυστήματα και να μειώσει τη διαθεσιμότητα νερού για άλλες χρήσεις, όπως η γεωργία και η κατανάλωση από τους κατοίκους.
Μόλυνση του Εδάφους και του Νερού: Η διαδικασία εξόρυξης και επεξεργασίας μπορεί να προκαλέσει μόλυνση του εδάφους και των υδάτων με χημικά που χρησιμοποιούνται στην εξαγωγή του λιθίου.
Καταστροφή Οικοσυστημάτων: Η δημιουργία εξορυκτικών περιοχών μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια βιοποικιλότητας και καταστροφή φυσικών οικοτόπων.
Κοινωνικές Επιπτώσεις
Τοπικές Κοινότητες: Οι κοινότητες που ζουν κοντά σε εξορυκτικές περιοχές μπορεί να βιώσουν αλλαγές στην ποιότητα ζωής τους λόγω της εκμετάλλευσης πόρων και της αυξημένης κυκλοφορίας και ρύπανσης.
Εργατικές Συνθήκες: Σε ορισμένες περιοχές, οι συνθήκες εργασίας στα ορυχεία μπορεί να είναι επικίνδυνες και να μην τηρούν τα διεθνή πρότυπα ασφάλειας.
Αντίκτυποι στην Ευρώπη
Στην Ευρώπη, η ζήτηση για λιθίο έχει αυξηθεί καθώς η ήπειρος προσπαθεί να ενισχύσει την παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων και να μειώσει την εξάρτησή της από τα ορυκτά καύσιμα. Χώρες όπως η Σερβία, η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν έργα εξόρυξης λιθίου. Παρόλο που αυτό μπορεί να ενισχύσει την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης, αναδεικνύει την ανάγκη για βιώσιμες πρακτικές και αυστηρούς κανονισμούς ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι αρνητικές επιπτώσεις.
Αυτός ο «πράσινος» κίνδυνος υπογραμμίζει τη σημασία της ανάπτυξης στρατηγικών που συνδυάζουν περιβαλλοντική προστασία με την προώθηση βιώσιμων τεχνολογιών
Η βιομηχανία των «πράσινων» μετάλλων, η οποία επικεντρώνεται στα μέταλλα που απαιτούνται για την κατασκευή μπαταριών για την ενεργειακή μετάβαση, έχει παραδοσιακά εδραιωθεί σε χώρες της Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας. Από τις ανεμογεννήτριες έως τα ηλεκτρικά οχήματα, οι συγκεκριμένες μπαταρίες απαιτούν μεγάλες ποσότητες λιθίου, κοβαλτίου, νικελίου και άλλων μετάλλων, τα οποία εξορύσσονται σε περιοχές εκτός Ευρώπης.
Το κοβάλτιο, για παράδειγμα, εξορύσσεται κατά 70% στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, ενώ η Ινδονησία και οι Φιλιππίνες είναι ηγέτες στην παραγωγή νικελίου. Η Αυστραλία είναι η μεγαλύτερη παραγωγός λιθίου παγκοσμίως, με τη Χιλή και την Κίνα να ακολουθούν. Ωστόσο, η Ευρώπη εισέρχεται δυναμικά στη σκηνή με κοιτάσματα λιθίου στη Γαλλία και την Πορτογαλία, προσβλέποντας στην απεξάρτηση της από τις εισαγωγές.
Η κατασκευή μπαταριών για ηλεκτρικά οχήματα απαιτεί μεγάλες ποσότητες λιθίου. Με την αύξηση των ηλεκτρικών οχημάτων, η ζήτηση αυτών των μετάλλων θα αυξηθεί ραγδαία, κάτι που εγείρει περιβαλλοντικές ανησυχίες. Το λίθιο, αν και απαραίτητο για τη μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, είναι τοξικό και μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας και περιβαλλοντικές καταστροφές.
Στη Γαλλία, το δάσος Κολέτ βρίσκεται στο επίκεντρο των αντιπαραθέσεων λόγω του σχεδιαζόμενου έργου εξόρυξης λιθίου από την εταιρεία Imerys. Παρά τις διαβεβαιώσεις της εταιρείας ότι η εξόρυξη θα πραγματοποιηθεί με τρόπο που θα περιορίσει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες για τη βιοποικιλότητα και την ποιότητα του νερού στην περιοχή.
Στην Πορτογαλία, η περιοχή γύρω από το χωριό Κόβας ντε Μπαρόσο βρίσκεται υπό πίεση καθώς η εταιρεία Savannah Resources σχεδιάζει τη δημιουργία του μεγαλύτερου ορυχείου λιθίου στην Ευρώπη. Οι κάτοικοι της περιοχής αντιδρούν έντονα, φοβούμενοι τις συνέπειες για τα αποθέματα νερού και τις τοπικές αγροτικές δραστηριότητες.
Παράδειγμα αντίστασης αποτελεί η κοιλάδα Γιαντάρ στη Σερβία, όπου οι κάτοικοι κατάφεραν να σταματήσουν τα σχέδια εξόρυξης της εταιρείας Rio Tinto μέσω μαζικών κινητοποιήσεων. Ωστόσο, η μάχη δεν έχει τελειώσει, καθώς η εταιρεία συνεχίζει να προσπαθεί να επανέλθει στο προσκήνιο.
Καθώς η ζήτηση για το «λευκό χρυσό» αυξάνεται, παρόμοιες μάχες αναμένεται να δοθούν και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης. Οι τοπικές κοινότητες και τα περιβαλλοντικά κινήματα θα πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα τους για την προστασία των οικοσυστημάτων και τη βιώσιμη διαχείριση των φυσικών πόρων. Η κλιματική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τη μείωση των εκπομπών ρύπων, αλλά και με την προστασία της φύσης και των ανθρώπινων κοινωνιών.
