Ενάμιση χρόνο πριν από τις εκλογές του 2027, η κυβέρνηση βρίσκεται στη δυσκολότερη φάση της από το 2019, με τη στρατηγική του Κυριάκου Μητσοτάκη να εμφανίζει σοβαρά ρήγματα. Το 2025 κλείνει με πολλαπλά ανοιχτά μέτωπα και το 2026, η τελευταία πλήρης χρονιά πριν από τις κάλπες, δεν προδιαγράφεται ευκολότερη, παρά τις διαψεύσεις περί πρόωρων εκλογών.
Η εκλογική επιρροή της Ν.Δ. παραμένει κοντά στα επίπεδα των ευρωεκλογών του 2024, γύρω στο 28% με αναγωγή, χωρίς ενδείξεις ουσιαστικής ανάκαμψης, ενώ τα κυβερνητικά σκάνδαλα συνεχίζουν να επιβαρύνουν το κλίμα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η προοπτική αυτοδυναμίας μοιάζει εξαιρετικά απομακρυσμένη. Ακόμη και το ποσοστό των ευρωεκλογών δεν θεωρείται δεδομένο, ιδίως εάν προχωρήσουν οι κινήσεις για τη δημιουργία νέων κομμάτων.
Στο Μέγαρο Μαξίμου εκτιμούν ότι οι μεγαλύτερες απώλειες ενδέχεται να καταγραφούν προς πολιτικούς σχηματισμούς που συνδέονται με τη Μαρία Καρυστιανού ή τον Αντώνη Σαμαρά, περισσότερο παρά προς τον Αλέξη Τσίπρα.
Η στρατηγική του πρωθυπουργού δέχεται ισχυρό πλήγμα από τη ραγδαία αύξηση των πολιτών που ζητούν πρόωρες εκλογές. Μέσα σε έναν χρόνο, το ποσοστό αυτό έχει σχεδόν διπλασιαστεί, φτάνοντας στο 53%, ένδειξη βαθιάς δυσαρέσκειας.
Παρά τη δημόσια επιμονή ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2027, στο πολιτικό παρασκήνιο επανέρχεται το σενάριο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, ιδίως εάν οι εξελίξεις γύρω από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ οδηγήσουν σε περαιτέρω εμπλοκή κυβερνητικών στελεχών από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία.
Οι προσδοκίες για πολιτική ανάσα μετά τις παροχές της ΔΕΘ δεν επιβεβαιώθηκαν. Ούτε η επιστροφή ενός ενοικίου ούτε το επίδομα των 250 ευρώ στους χαμηλοσυνταξιούχους ανέστρεψαν το αρνητικό κλίμα, το οποίο επιβαρύνθηκε περαιτέρω από τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Ακόμη και τον Δεκέμβριο, οι δημοσκοπικές επιδόσεις της Ν.Δ. παρέμειναν χαμηλές.
Η κυβέρνηση δεν κατάφερε να αποτρέψει τα αγροτικά μπλόκα ούτε να διαμορφώσει αρνητικό κοινωνικό κλίμα απέναντι στους αγρότες. Αντίθετα, σύμφωνα με τις μετρήσεις, περίπου το 80% των πολιτών θεωρεί δικαιολογημένες τις κινητοποιήσεις τους.
Την ίδια ώρα, η εξεταστική επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ εξελίσσεται σε πολιτικό βάρος για το κυβερνών κόμμα, καθώς από τις καταθέσεις αναδεικνύεται η έκταση των ευθυνών της Ν.Δ. στο σκάνδαλο. Η δημόσια παραδοχή κυβερνητικού στελέχους ότι το κόμμα φέρει ευθύνη ενίσχυσε την αίσθηση ότι πρόκειται για το κυρίαρχο ζήτημα του 2025, όπως το αντιλαμβάνεται η κοινή γνώμη.
Παράλληλα, στη δίκη για τις υποκλοπές, οι αποκαλύψεις διατηρούν υψηλά το πολιτικό κόστος. Τα ποσοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, με την πρόθεση ψήφου να κινείται μεταξύ 21% και 23%, συνοδεύονται από ιδιαίτερα αρνητικά ποιοτικά ευρήματα.
Η ακρίβεια παραμένει βασική πηγή δυσαρέσκειας, η εμπιστοσύνη στη βούληση της κυβέρνησης να διερευνήσει πλήρως το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι περιορισμένη και η δημοφιλία του πρωθυπουργού έχει υποχωρήσει αισθητά. Σε πρόσφατες μετρήσεις, η πλειονότητα των πολιτών θεωρεί ότι η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση, ενώ οι αξιολογήσεις της κυβέρνησης σε οικονομία και δικαιοσύνη παραμένουν χαμηλές.
Το κλίμα αυτό αντανακλάται και στο εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ., όπου η ανησυχία είναι διάχυτη. Παρά τις προσπάθειες του πρωθυπουργού να κατευνάσει τους βουλευτές με συμβολικές κινήσεις και καθησυχαστικά μηνύματα, πολλοί εκφράζουν αμφιβολίες για την εκλογική προοπτική του κόμματος. Εκτιμούν ότι οι διαρροές είναι πιθανές, ιδίως εάν εμφανιστούν νέοι πολιτικοί φορείς, αν και θεωρούν ως κατώτατο όριο το 25%, που εξασφαλίζει το εκλογικό μπόνους.
Η νευρικότητα αποτυπώθηκε και στην αυστηρή κομματική πειθαρχία που επιβλήθηκε στη Βουλή κατά την ψηφοφορία για την ενσωμάτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ, μετά τις ενστάσεις βουλευτών που δέχονται πιέσεις από τις εκλογικές τους περιφέρειες.
Ταυτόχρονα, η κυβερνητική διαχείριση των αγροτικών κινητοποιήσεων προκαλεί εσωτερικές τριβές, καθώς αλλάζει σταδιακά η γραμμή, με έμφαση πλέον στις επιπτώσεις των μπλόκων στην οικονομία και την κοινωνία.
Το Μαξίμου επιχειρεί να σπάσει το μέτωπο των κινητοποιήσεων μέσω μιας συντονισμένης επικοινωνιακής και θεσμικής στρατηγικής, προβάλλοντας τις οικονομικές απώλειες, εντείνοντας την αστυνομική και δικαστική πίεση και υποστηρίζοντας ότι μεγάλο μέρος των αιτημάτων έχει ήδη ικανοποιηθεί. Στόχος είναι αφενός η υποχρέωση των αγροτών σε διάλογο και αφετέρου η επανασύνδεση με ένα πιο αυστηρό, κεντρώο ακροατήριο που ζητά σκληρότερη στάση.
Το κατά πόσο αυτή η στρατηγική θα αποδώσει παραμένει ανοιχτό. Μέχρι στιγμής, οι κυβερνητικές κινήσεις φαίνεται να επιτείνουν τα προβλήματα, ενώ η απουσία αξιόπιστων συνομιλητών με το αγροτικό κίνημα δυσχεραίνει τη διαχείριση της κρίσης.
Οι οικονομικές επιπτώσεις αρχίζουν να γίνονται αισθητές και οι πιέσεις από την αγορά αυξάνονται, σε μια συγκυρία όπου οι αγρότες δηλώνουν ότι δεν έχουν εξαντλήσει τα περιθώρια αντίδρασής τους.
