Το δώρο της εξουσίας στους υπαλλήλους της Βουλής

Το καλοκαίρι που πέρασε άφησε πίσω του πολλές ειδήσεις, αλλά εκείνη που ξεχώρισε δεν προήλθε από κάποιο διεθνές γεγονός, ούτε από κάποια κοινωνική ανατροπή, αλλά από την πλατεία Συντάγματος των Αθηνών. Εκεί γεννήθηκε μια είδηση που αποκαλύπτει, με τον πιο εύγλωττο τρόπο, την ποιότητα της εξουσίας. Μιας εξουσίας που μπορεί να αλλάζει ονόματα κομμάτων, όπως οι παραβατικοί αλλάζουν παρατσούκλια για να μπερδεύουν τους διώκτες τους, χωρίς όμως να αλλάζει ποτέ την ουσία της δράσης της. Και αυτή η ουσία εκφράστηκε αυτήν τη φορά μέσα από έναν «μπερντέ» που στήθηκε για να κρύψει από τα μάτια των πολιτών ένα ακόμη προνόμιο, μεταμφιεσμένο ως «επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας» προς τους υπαλλήλους της Βουλής.

Στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως της 15ης Ιουλίου 2025 (αρ. φύλλου 128) καταγράφεται ξεκάθαρα η απόφαση: «το επίδομα του άρθρου 18 του ν. 4354/2015 (Α’ 176) καταβάλλεται και στους υπαλλήλους της Βουλής, που το δικαιούνται βάσει της κείμενης νομοθεσίας». Ο νόμος αυτός, που είχε θεσπιστεί το 2015, όριζε τις κατηγορίες εργαζομένων οι οποίες δικαιούνται το επίδομα λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών εργασίας τους.

Ωστόσο, μέχρι σήμερα οι υπάλληλοι του Κοινοβουλίου δεν περιλαμβάνονταν σε αυτήν τη λίστα, γεγονός που διορθώθηκε εσχάτως, σαν να ήταν μια παράλειψη που έπρεπε επιτέλους να αρθεί. Η απόφαση παρουσιάστηκε με τέτοιον τρόπο ώστε να μοιάζει με αποκατάσταση μιας αδικίας, λες και οι υπάλληλοι της Βουλής βρίσκονταν διαρκώς εκτεθειμένοι σε κίνδυνο ζωής, αγωνιζόμενοι καθημερινά για τη σωτηρία της πατρίδας τους, υπηρετώντας πιστά και χωρίς δεύτερη σκέψη εκείνους που τους τοποθέτησαν στις θέσεις τους.

Τα χρήματα που προβλέπονται θα δοθούν μάλιστα αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου 2025, με το ύψος των ποσών να κυμαίνεται από 2.500 έως 4.000 ευρώ για κάθε δικαιούχο. Έτσι, την ώρα που οι πολίτες μετρούν τα τελευταία κέρματα στις άδειες τσέπες τους, το κράτος αποφασίζει να φορτώσει στις πλάτες τους ένα ακόμη βάρος, ώστε να χρηματοδοτήσει γενναίες «ενισχύσεις» προς γιους, ανιψιούς, συγγενείς, κολλητούς, φίλους, πιστούς ψηφοφόρους και εκλεκτούς των πολιτικών οικογενειών που ελέγχουν το κοινοβουλευτικό σκηνικό. Η ορολογία που χρησιμοποιείται δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας: αυτό που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα αποκαλούνταν χαριστική παροχή, εδώ βαφτίζεται «επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας».

Ο χαρακτηρισμός, αν εξεταστεί από μιαν άλλη οπτική, δεν είναι εντελώς άστοχος. Μόνο που το «επικίνδυνο» και το «ανθυγιεινό» δεν αφορά τους υπαλλήλους της Βουλής, αλλά την ίδια τη λειτουργία του Κοινοβουλίου για το σύνολο της χώρας. Το έργο που παράγεται εκεί έχει αποδειχθεί πράγματι επικίνδυνο και βλαβερό, όχι για τους λίγους που υπηρετούν διοικητικά μέσα στις αίθουσές του, αλλά για το έθνος ολόκληρο.

Σε μια περίοδο όπου ο πληθυσμός της Ελλάδας συρρικνώνεται με ανησυχητική ταχύτητα, όπου η χώρα δέχεται κύματα εποικισμού από ισλαμικές χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, όπου ο λαός φτωχοποιείται, περιουσίες κατάσχονται για χρέη και η εθνική κυριαρχία εκχωρείται στους ξένους, οι αποφάσεις που λαμβάνονται στο Κοινοβούλιο μοιάζουν να έχουν συμβάλει στην επιδείνωση της κατάστασης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η «επιβράβευση» των υπαλλήλων αποκτά έναν συμβολισμό που δεν μπορεί να αγνοηθεί: οι πολιτικοί ηγήτορες φροντίζουν να ικανοποιούν και να ανταμείβουν τους ανθρώπους τους, ενώ το βάρος μετακυλίεται στους φορολογούμενους πολίτες.

Κι έτσι, το αποτέλεσμα είναι γνωστό: οι πολίτες θα πληρώσουν τον λογαριασμό, χωρίς να έχουν καμία δυνατότητα αντίδρασης. Και μπροστά σε αυτήν τη νέα διάκριση, η μόνη χάρη που θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος εκ μέρους των φορολογουμένων θα ήταν μία: να δημοσιευτεί ένας κατάλογος με τα ονόματα όλων των υπαλλήλων της Βουλής που λαμβάνουν το επίδομα και δίπλα σε κάθε όνομα να αναγράφεται η ακριβής διαδικασία με την οποία προσελήφθησαν. Ένα απλό μέτρο διαφάνειας, που θα αποκάλυπτε με τον πιο καθαρό τρόπο πόσο «επικίνδυνη» και «ανθυγιεινή» μπορεί να γίνει η πολιτική όταν αφορά όχι τη χώρα, αλλά τη διαιώνιση των προνομίων μιας κλειστής ομάδας εξουσίας.