Το σκοτεινό αποτύπωμα του σκανδάλου στον ΟΠΕΚΕΠΕ και η πολιτική δίνη που απειλεί τη Νέα Δημοκρατία

Η εικόνα που άφησε η παρέλαση των εμπλεκομένων στην Εξεταστική Επιτροπή για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ήταν αποκαλυπτική και βαθιά ανησυχητική. Άνθρωποι που εμφανίζονταν άλλοτε ως «φραπέδες», άλλοτε ως χασάπηδες κι άλλοτε ως επιτυχημένοι μεγαλοαγρότες, στάθηκαν ενώπιον των βουλευτών και επιβεβαίωσαν με τη στάση τους ότι πίσω  από την πολυετή λεηλασία των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων υπήρχε όχι μόνο οργάνωση και μεθοδικότητα, αλλά και πολιτική κάλυψη από συγκεκριμένα στελέχη της κυβέρνησης.

Η επαναλαμβανόμενη επίκληση του «δικαιώματος της σιωπής» από κάποιους και η επιλεκτική αμνησία άλλων δεν λειτούργησαν ως άμυνα· αντιθέτως, ενίσχυσαν την αίσθηση πως όσοι εμπλέκονται δεν είναι απλοί παραβάτες, αλλά μέρος ενός ευρύτερου δικτύου που καλλιεργήθηκε για χρόνια κάτω από τις πλάτες της εξουσίας.

Οι καταθέσεις αποκάλυψαν ότι σχεδόν όλοι όσοι κλήθηκαν να λογοδοτήσουν διατηρούσαν στενή πολιτική σχέση με τη Νέα Δημοκρατία. Ήταν γνωστοί ψηφοφόροι, άνθρωποι με πρόσβαση σε βουλευτές και υπουργούς, πρόσωπα που κατάφερναν να εξασφαλίζουν επιδοτήσεις χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ευρώ μέσω αδιαφανών διαδικασιών. Ιδίως ονόματα όπως αυτά του Μάκη Βορίδη και του Λευτέρη Αυγενάκη εμφανίζονται επανειλημμένως στις καταγγελίες, όχι απλώς ως πολιτικοί παράγοντες του περιβάλλοντος των αγροτών, αλλά ως κεντρικές φιγούρες με άμεση εμπλοκή ή ανοχή σε όσα συνέβαιναν.

Το σκηνικό που αναδύεται μοιάζει με την περιγραφή μιας εγκληματικής οργάνωσης σχεδιασμένης να λεηλατεί ευρωπαϊκά κονδύλια εις βάρος των τίμιων παραγωγών. Δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις· οι ενδείξεις, οι μαρτυρίες και οι διαδρομές των χρημάτων συγκλίνουν σε μια εικόνα συστηματικής κλοπής, καλυμμένης πολιτικά και οργανωμένης με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορεί να λειτουργεί απρόσκοπτα για χρόνια.

Η κοινή γνώμη, παρατηρώντας τη δημόσια εξέλιξη της υπόθεσης, νιώθει δικαιολογημένη οργή. Οι πολίτες, και ειδικά οι πραγματικοί αγρότες που παλεύουν καθημερινά, βλέπουν ότι κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν τον ιδρώτα και την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου κλάδου. Ακόμη χειρότερα, διαπιστώνουν ότι εκείνοι που όφειλαν να προστατεύσουν το δημόσιο συμφέρον επέλεξαν να κλείσουν τα μάτια, να συγκαλύψουν ή και να επιβραβεύσουν πρόσωπα που σήμερα βρίσκονται αντιμέτωπα με βαριές κατηγορίες.

Ανάμεσα στις πιο ηχηρές φιγούρες ήταν και ο διαβόητος «Φραπές», ο οποίος προσπάθησε να παρουσιαστεί ως θύμα, την ίδια στιγμή που οι αποκαλύψεις για απειλές, εκβιασμούς και τραμπουκισμούς του σε αγρότες εκτυλίσσονταν μπροστά στα μάτια των μελών της Επιτροπής. Η παρουσία του στην Εξεταστική ήταν η ζωντανή επιβεβαίωση ότι ολόκληρο το σύστημα στηριζόταν σε ένα άτυπο «όρκο σιωπής», έναν κώδικα που θύμιζε περισσότερο μαφία παρά θεσμικό πλαίσιο ευρωπαϊκής χρηματοδότησης.

Τα πολιτικά απόνερα για τη Νέα Δημοκρατία είναι ήδη ορατά. Η κοινωνική βάση της παράταξης βρίσκεται σε αναβρασμό, ενώ οι τίμιοι πολίτες, οι οποίοι κάποτε ταύτιζαν το κόμμα με τις αρχές της υπευθυνότητας και της νομιμότητας, αισθάνονται σήμερα προδομένοι. Η στάση ορισμένων βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας στην Εξεταστική – που αντί να αναζητήσουν την αλήθεια, πανηγύριζαν όταν οι κατηγορούμενοι δήλωναν ότι παραμένουν «νεοδημοκράτες» – δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να ενισχύσει τη δημόσια αγανάκτηση και να επιβεβαιώσει την εντύπωση ότι το κόμμα παρέχει άτυπη προστασία σε ανθρώπους που καταχράστηκαν το δημόσιο χρήμα.

Οι συνέπειες για τη Νέα Δημοκρατία ενδέχεται να είναι καταλυτικές. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι ένα ακόμη επεισόδιο πολιτικής φθοράς· αγγίζει τον πυρήνα της αξιοπιστίας της. Αν η κυβέρνηση δεν προχωρήσει άμεσα σε βαριά μέτρα κάθαρσης, σε διαγραφές και σε θεσμικές πρωτοβουλίες που θα αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη, η εκλογική της πορεία θα υποστεί βαθύ πλήγμα. Σενάρια που μέχρι χθες φάνταζαν υπερβολικά – όπως το να πέσει κάτω από το 25% ή να χάσει το μπόνους των εδρών – αρχίζουν πλέον να συζητιούνται με σοβαρότητα.

Η χώρα δεν αντέχει άλλη βύθιση στην απαξίωση. Η Νέα Δημοκρατία οφείλει, αν θέλει να αποφύγει την ταύτιση με τους απατεώνες που αξιοποίησαν τα πολιτικά της δίκτυα, να πάρει γενναίες αποφάσεις. Η αυτονόητη ανάγκη για κάθαρση δεν είναι μια εσωκομματική υποχρέωση· είναι εθνικό καθήκον. Αν δεν γίνει τώρα, η παράταξη κινδυνεύει να γραφτεί στην ιστορία όχι ως ο φορέας που υπερασπίστηκε τις αξίες της κεντροδεξιάς, αλλά ως το κόμμα που επέτρεψε να λεηλατηθούν οι κόποι των αγροτών και τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων.

«Γέμισε» ο τόπος «Ιφιγένειες»

Στην Κρήτη ισχύουν οι νόμοι. Μα πάνω από όλα ισχύουν οι άγραφοι νόμοι. Και ένας από αυτούς είναι πως δεν κάνεις ποτέ κάτι εναντίον κάποιου με τον οποίο συνδέεσαι με κουμπαριά. Θεωρείται ιερή. Στην προκειμένη περίπτωση η κουμπαριά συνήφθη με στεφάνι σε γάμο ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, όχι ο ίδιος ο Κυριάκος, είχε παντρέψει τον αδελφό του Γιώργου Ξυλούρη, Μανώλη.

Κάτι που επιβεβαίωσε και η Ντόρα Μπακογιάννη σε πρόσφατη συνέντευξή της. Και, ως γνωστόν, οι κουμπαριές σε αυτό το νησί κληρονομούνται. Μεταβιβάζονται. Ισχύουν διά βίου. Δεν διαγράφονται. Ο κύριος Μητσοτάκης επιχείρησε παρασκηνιακά να απαρνηθεί αυτή την κουμπαριά που κληρονόμησε από τον επίτιμο και επιτέθηκε σε συναδέλφους μας που την αποκάλυψαν πρώτοι, αλλά ήταν μάταιο. Στις νόμιμες επισυνδέσεις της ΕΛ.ΑΣ. ο κύριος Ξυλούρης λέει επανειλημμένως «πάω να βρω τον κουμπάρο μου στο Μαξίμου». Σίγουρα δεν εννοούσε τον κύριο Σκέρτσο.

Ο Κρητικός αγροτοσυνδικαλιστής με το παρατσούκλι «Φραπές» εμφανίστηκε χθες στην εξεταστική και έκανε κάτι που ήταν κοινοβουλευτικά λάθος, νομικά λάθος, αλλά «κρητικά» ορθόν. Αρνήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα αν τον συνδέει κουμπαριά με τον πρωθυπουργό. Κοινοβουλευτικά είναι λάθος, γιατί όφειλε να σεβαστεί το προεδρείο και τα μέλη της εξεταστικής επιτροπής. Νομικά είναι λάθος, γιατί με την άρνησή του και με την επίκληση του δικαιώματος της σιωπής στη σχετική ερώτηση Λαζαρίδη προσέδωσε ποινική σημασία στην ιδιότητα της κουμπαριάς που τον συνδέει με την οικογένεια του πρωθυπουργού, κατ’ αυτόν και με τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Η κουμπαριά δεν είναι νομική ιδιότητα, είναι κυρίως κοινωνική ιδιότητα. Με την απάντησή του την κατέστησε νομική. Γεγονός λίαν επικίνδυνο, καθώς η Δικαιοσύνη διερευνά προκαταρκτικά τη δράση μιας «οργάνωσης». Κρητικά και πολιτικά όμως ο κύριος Ξυλούρης έκανε το «σωστό». Κάλυψε τον πρωθυπουργό διά της «ομερτά» (όρκος σιωπής). Όπως κάλυψε και το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Σταύρο Τζεδάκη, στέλνοντας στον κάλαθο των αχρήστων την προσπάθεια στελεχών του Μαξίμου να ρίξουν τις ευθύνες για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ στο Κίνημα.

Για όποιον τον γνωρίζει ήταν σαφές ότι ο κύριος Ξυλούρης έσκαγε όσο εξεταζόταν. Έβραζε μέσα του πιο πολύ και από το «καζάνι» που έγινε τις προάλλες στο Καστέλι. Θα ήθελε να απαντά ελεύθερα στον Μακάριο Λαζαρίδη, στη Μιλένα Αποστολάκη, στον Βασίλη Κόκκαλη, στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, όπως μιλά ελεύθερα κάθε φορά που έρχεται στην Αθήνα και πηγαίνει στου «Πητ» στο Κολωνάκι. Εκεί λέει και ποιος είναι ο κουμπάρος και τι έφερνε ή δεν έφερνε στην Αθήνα όταν ερχόταν και γιατί δεν πρέπει να την πληρώσει για όλους, αφού δεν είναι μόνος του σε όλο αυτό (αυτό εννοούσε όταν έλεγε ότι «το άδικο δεν το θέλει ούτε ο Θεός»).

Αλλά αν άνοιγε το στόμα του και απαντούσε ελεύθερα, ντρέτος όπως είναι, σίγουρα θα του ξέφευγαν πράγματα. Και θα έβαζε σε περιπέτειες τους ανθρώπους του. Κάποιοι τρίτοι θα έφευγαν με ελικόπτερο από τη χώρα. Στο μόνο που είχε άδικο είναι όταν διαμαρτυρήθηκε ότι δεν έχει πρόσβαση σε ουσιώδη στοιχεία της δικογραφίας της προκαταρκτικής εξέτασης που διεξάγει ο εισαγγελέας. Αυτό οφείλεται μάλλον στη νέα νομοθεσία ενός υπουργού του κουμπάρου του, του κυρίου Φλωρίδη, και αυτό θα έπρεπε να τον προβληματίζει. Από τα Τέμπη μέχρι την Κρήτη και από τις υποκλοπές μέχρι τον ΟΠΕΚΕΠΕ έχει «γεμίσει» ο τόπος «Ιφιγένειες».

Εν κατακλείδι: Ο κύριος Ξυλούρης χθες μπορεί να εξέθεσε τον εαυτό του και να αλλοίωσε τη γνησιότητα του χαρακτήρα του με τη συνεχή επίκληση του δικαιώματος σιωπής (ακόμη και για το αν κέρδισε το τζόκερ), αλλά κάλυψε σε αυτή τη φάση τον Κυριάκο Μητσοτάκη και σίγουρα έβλαψε λιγότερο από άλλους μάρτυρες (αυτή) τη Νέα Δημοκρατία. Ωστόσο με την ολοκλήρωση της κατάθεσής του (σε δύο μήνες θα έχει πέσει αυλαία στην εξεταστική) μπορεί κανείς πλέον να κάνει ταμείο για τους ήρωες αυτής της περιόδου. Κάποιος μάρτυς δήλωσε ενώπιόν της ότι παραμένει μέλος της Ν.Δ. και μετά ισχυρίστηκε ότι τη Φεράρι τού την έκανε δώρο… η μαμά του με γονική παροχή. (Όπως κάποιος υπουργός του ΠΑΣΟΚ κληρονόμησε τη θεία του από τον Νίγηρα.)

Κάποια μάρτυς που πολιτεύτηκε με τη Ν.Δ. δήλωσε ότι παραμένει μέλος και μετά είπε (και την άκουσαν χιλιάδες νέοι του πεντακοσάρικου) ότι δεν τη νοιάζουν τα λεφτά. Κάποιος μάρτυς που πολιτεύτηκε με τη Ν.Δ. δήλωσε ότι είναι προσωπικό του δεδομένο αν η κόρη του κέρδισε κάποτε το λαχείο. Κάποιος μάρτυς στέλεχος της Ν.Δ. αρνήθηκε να απαντήσει χθες αν κέρδισε και αυτός το τζόκερ. Κάποιος μάρτυς παραδέχθηκε ότι ενώ είναι αντιπρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ, η εταιρία του έπαιρνε επιδότηση από αυτόν!

Κάποιος άλλος μάρτυς κατονόμασε ποιος είναι ο κύριος Μάκης. Κάποιος μάρτυς χθες ισχυρίστηκε ότι δεν είναι αυτός που μιλά στις νόμιμες επισυνδέσεις αλλά άλλος. Και με την τακτική που ακολουθεί σε λίγο είναι ικανός να πει στους δικαστές ότι δεν είναι η φωνή του αυτή αλλά η… Τεχνητή Νοημοσύνη. Κάποια μάρτυς, τέλος, κρατικός αξιωματούχος, αποκάλυψε στην εξεταστική ότι η ζημιά του ΟΠΕΚΕΠΕ από τις κλοπές και τις απάτες στις επιδοτήσεις έφθασε τα 70 εκατομμύρια ευρώ.

Με άλλα λόγια: Εδώ δεν τίθεται απλώς ζήτημα παραβίασης του νόμου. Τίθεται κάτι μεγαλύτερο: Τεράστιο ζήτημα ήθους και αισθητικής για (αυτή) τη Ν.Δ. Είναι αυτοί στελέχη της «εκσυγχρονιστικής» Ν.Δ.; Παραμένουν μέλη της; Οι παραγονταραίοι ενός παλιακού κόμματος που το προσπερνά και το ξεχνάει ο λαός κάθε μέρα; Μέλη; Σοβαρά;

Τελικώς η απόφαση του κυρίου Μητσοτάκη για εξεταστική αντί για προανακριτική επιτροπή είναι ευλογία. Δεν χρειάζεται να δικάσει κανένα δικαστήριο πολιτικούς. Δικάζει ο λαός και το ΤikΤok σε ζωντανή μετάδοση. Πολύ πιο αποτελεσματικό. Η χλεύη δεν είναι απλώς προτιμοτέρα πάσης ποινής. Είναι η εσχάτη των ποινών. Γιατί οδηγεί σε… λάκτισμα.