Η αφήγηση του Στουρνάρα για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, όπως παρουσιάζεται, προτείνει ότι οι πραγματικοί «σωτήρες» της χώρας ήταν η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο υπουργός Οικονομικών της, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, και όχι οι θυσίες του ελληνικού λαού ή οι εκβιαστικές πολιτικές της Τρόικας. Στη συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ, ο Στουρνάρας δήλωσε με σεβασμό προς τη Μέρκελ ότι αυτή διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στη σωτηρία της Ελλάδας, αν και διευκρίνισε ότι δεν συμφωνεί πάντα με όλα όσα λέει η ίδια.
Παρά την παραδοχή της Μέρκελ ότι η στάση της απέναντι στην Ελλάδα ήταν αυστηρότερη από ό,τι έπρεπε, ο Στουρνάρας συνεχίζει να υποστηρίζει ότι η χώρα γλίτωσε από το να καταστεί μια κατεστραμμένη χώρα όπως η Συρία. Αυτή η τρομοκρατία που χρησιμοποιούσε η κυβέρνηση και άλλοι φορείς για να επισημάνουν τη σοβαρότητα της κατάστασης, παραμένει ως αφήγημα, παρά την αποτυχία του δημοψηφίσματος του 2015, το οποίο απέδειξε ότι το 62% του ελληνικού λαού δεν πίστευε στις απειλές αυτές. Σήμερα, η ελληνική διπλωματία δεν φαίνεται να έχει αποτρέψει καταστάσεις όπως η συριακή κρίση, με την Τουρκία να επεκτείνει τις διεκδικήσεις της στην περιοχή του Αιγαίου.
Ο Στουρνάρας, παρότι έγινε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας με οριακή πλειοψηφία το 2014 και ενσωματώθηκε πλήρως στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, επιχειρεί να παρουσιαστεί ως ήρωας που προστάτεψε τη χώρα, αποδίδοντας προσωπική ευαισθησία σε κρίσιμες στιγμές, όπως όταν δήθεν έστειλε μήνυμα στον Σόιμπλε με το WhatsApp για να εκφράσει την αντίθεσή του στην πολιτική της εξόδου από το ευρώ.
Ωστόσο, η Ελλάδα, όπως επισημαίνεται, μπορεί να μην έφτασε στο σημείο να γίνει «Συρία», αλλά σήμερα βρίσκεται σε μια θέση χαμηλότερη από χώρες όπως η Αλβανία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία. Παρά τη λήξη των Μνημονίων, η χώρα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει σοβαρές οικονομικές δυσκολίες και κοινωνικές ανισότητες, ενώ οι πολίτες παραμένουν εξοντωμένοι από την πολιτική των τελευταίων χρόνων. Οι προπαγανδιστικοί ισχυρισμοί του Στουρνάρα για την «ανάπτυξη πολλαπλάσια της Ευρώπης» δεν ευσταθούν όταν συγκρίνουμε τη ζωή του μέσου πολίτη πριν από λίγα χρόνια με την παρούσα κατάσταση.
Επιπλέον, ο Στουρνάρας φαίνεται αδυνατώντας να εξηγήσει τις οικονομικές αποτυχίες του, ειδικά στο ζήτημα του πληθωρισμού και της σταθερότητας των τιμών, για το οποίο είναι υπεύθυνος ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας. Παράλληλα, ενώ εκφράζει ανησυχία για την επιβάρυνση του δημόσιου χρέους μετά το δημοψήφισμα του 2015, δικαιολογεί τα υπερκέρδη των τραπεζών, τα οποία προήλθαν εν μέρει από τη διάσωση του ελληνικού λαού, αλλά και από την εφαρμογή αμφιλεγόμενων χρηματοοικονομικών πρακτικών.
Τέλος, ο Στουρνάρας αντιμετωπίζει τις επικρίσεις σχετικά με τα μηδενικά επιτόκια των καταθέσεων και την αδυναμία των τραπεζών να προσαρμοστούν στον πληθωρισμό, χωρίς να δώσει πειστικές εξηγήσεις για την κατάσταση αυτή.
Τόνισε ότι «κέρδη οι τράπεζες έχουν μόνο το τελευταίο διάστημα», αλλά εφηύρε και απαιτήσεις των τραπεζών εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου: «Τα μισά κεφάλαια των τραπεζών, λόγω ακριβώς του κουρέματος των ομολόγων, λόγω των κόκκινων δανείων, δεν είναι καταβεβλημένο κεφάλαιο ακόμα, είναι μια απαίτηση έναντι του Ελληνικού Δημοσίου που έχουν, αυτό ονομάζεται αναβαλλόμενη φορολογία». Ξέχασε, πάντως, να πει για ποιο λόγο τα επιτόκια καταθέσεων των τραπεζών είναι μηδενικά και δεν ακολουθούν, όπως θα έπρεπε, τον πληθωρισμό.
Εδωσε, τέλος, αλαζονική απάντηση για την Προεδρία της Δημοκρατίας («Η χώρα έχει Πρόεδρο, η οποία είναι πολύ καλή και η χώρα έχει κεντρικό τραπεζίτη που του αρέσει η δουλειά που κάνει») και προκαταβολικά φοβική για τον Τραμπ («Φοβόμαστε την προεδρία του»). Σε βαθμό που να προκαλεί εύλογες απορίες για τη σοβαρότητα με την οποία προσεγγίζει κορυφαία ζητήματα…
