Η σκληρή αλήθεια πίσω από τα κυβερνητικά «πανηγύρια»: Οι Έλληνες από τους πιο βαριά φορολογούμενους εργαζομένους σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ

Αποκαλυπτικά και ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα ευρήματα της ετήσιας έκθεσης του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), που καταγράφει το πραγματικό βάρος των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών στους εργαζόμενους στις χώρες-μέλη. Τα στοιχεία για την Ελλάδα προκαλούν έντονο προβληματισμό και εκθέτουν την εικόνα ευημερίας που προσπαθεί να προβάλει η κυβέρνηση, η οποία δεν διστάζει να μιλά για «υπερπλεόνασμα» και «οικονομική ανάκαμψη» την ώρα που οι πολίτες στενάζουν υπό το βάρος της υπερφορολόγησης.

Σύμφωνα με την έκθεση, στην Ελλάδα, ένας εργαζόμενος χωρίς παιδιά που αμείβεται με τον μέσο μισθό, επιβαρύνεται με συνολικές κρατήσεις –φόρους και εισφορές– που φτάνουν το 39,3% του συνολικού κόστους εργασίας που καταβάλλει ο εργοδότης. Με άλλα λόγια, για κάθε 100 ευρώ που πληρώνει ένας εργοδότης, ο εργαζόμενος βλέπει καθαρά στην τσέπη του μόλις 60,7 ευρώ. Το υπόλοιπο απορροφάται από το κράτος, μέσω άμεσων και έμμεσων φόρων, ασφαλιστικών εισφορών και κρατήσεων. Σε σύγκριση, ο μέσος όρος φορολογικής επιβάρυνσης στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι σημαντικά χαμηλότερος, στο 34,9%.

Η ψαλίδα μεγαλώνει ακόμη περισσότερο όταν εξετάζονται οικογενειακές περιπτώσεις. Για οικογένειες με δύο παιδιά και έναν εργαζόμενο γονέα, η λεγόμενη «φορολογική σφήνα» –το συνολικό ποσοστό φόρων και εισφορών ως προς το συνολικό κόστος εργασίας– διαμορφώθηκε στην Ελλάδα το 2024 στο 37,3%. Αντίστοιχα, στον ΟΟΣΑ, ο μέσος όρος είναι μόλις 25,7%. Η επιβάρυνση παραμένει δυσανάλογη ακόμα και στις περιπτώσεις όπου εργάζονται και οι δύο γονείς: για οικογένεια με δύο παιδιά και δύο εργαζόμενους γονείς, το αντίστοιχο ποσοστό στην Ελλάδα το 2024 ήταν 37,5%, ενώ ο μέσος όρος στον ΟΟΣΑ μόλις 29,5%.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η επιβάρυνση αυξήθηκε κι άλλο μεταξύ 2023 και 2024 για τους μισθωτούς χωρίς παιδιά, με άνοδο 0,54 ποσοστιαίων μονάδων. Αυτή η αύξηση αποδίδεται κυρίως στην αύξηση των ονομαστικών μισθών, που όμως δεν συνοδεύεται από ουσιαστική αύξηση της αγοραστικής δύναμης, αφού οδηγεί σε φορολόγηση με υψηλότερους συντελεστές, εξανεμίζοντας ουσιαστικά κάθε όφελος για τον εργαζόμενο.

Παρά τα παραπάνω στοιχεία, η κυβέρνηση επιμένει να πανηγυρίζει για δήθεν οικονομική πρόοδο και σταθερότητα. Όμως τα νούμερα του ΟΟΣΑ δεν αφήνουν περιθώρια για ωραιοποιήσεις: το «υπερπλεόνασμα» που επικαλείται το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης δεν είναι τίποτε άλλο από ένα προϊόν υπερβολικής φορολόγησης, που στραγγαλίζει τη μεσαία τάξη και ακυρώνει κάθε προσδοκία οικονομικής ανάκαμψης με κοινωνικό πρόσημο.

Πίσω από τις δηλώσεις περί ανάπτυξης και δημοσιονομικής ευρωστίας, βρίσκεται μια σκληρή πραγματικότητα: οι Έλληνες εργαζόμενοι εξακολουθούν να πληρώνουν βαρύτερο τίμημα από τους περισσότερους Ευρωπαίους συναδέλφους τους. Και αυτό δεν είναι λόγος για πανηγυρισμούς, αλλά για προβληματισμό και ουσιαστικές πολιτικές αναπροσαρμογές.