Για τον Έλληνα πολιτικό, ακόμα και με την υποψία πλουτισμού, ο νεοέλληνας θα πει αμέσως «αίσχος». Αλλά για τον φιγουρατζή Μπρούκλη που ήρθε από έξω με την τσέπη γεμάτη δολάρια, εννιά στους δέκα θα πουν «μαγκιά του». Και τους «μάγκες», εδώ στην Ελλάδα, τους θαυμάζουμε. Ακούω τις παρέες γύρω μου να μιλούν επικριτικά για τον Κασσελάκη.
Ο Στέφανος είναι το θέμα της πόλης, και έχω ακούσει τα πάντα για αυτόν. για τον έντονο ναρκισσισμό του, για τη μανία του να κάνει αναρτήσεις και να ανεβάζει χαζά βιντεάκια στο TikTok, για την ασχετοσύνη του σε εθνικά θέματα και εξωτερική πολιτική, για την ευκολία με την οποία μοιράζει χρήματα, αυξήσεις και φοροαπαλλαγές, για τον Τάιλερ, για τη Φάρλι, για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του ή για τη θολή ιδεολογική του ταυτότητα. για όλα του Κασσελάκη έχω ακούσει να μιλούν στους καφενέδες και τις ταβέρνες, εκτός από ένα. Το «πόθεν έσχες» του.
Αυτή η συζήτηση που ανακυκλώνεται από στελέχη της ΝΔ και αναλυτές της φιλελεύθερης πλευράς, συμπαθάτε με, αλλά αφήνει παγερά αδιάφορο το ευρύ κοινό. τσάμπα ξοδεύουν το σάλιο τους όσοι τον κατακεραυνώνουν στις τηλεοράσεις, άδικα ταλαιπωρούν το πληκτρολόγιό τους όσοι γράφουν διαρκώς για το «μέγα» θέμα του «πόθεν έσχες» του. προσέξτε, δεν αναφέρομαι στη σημασία ενός ειλικρινούς «πόθεν έσχες» από κάθε πολιτικό αρχηγό, ούτε υποστηρίζω ότι δεν έχει αξία η συμμόρφωση του ηγέτη της αντιπολίτευσης με τον σχετικό νόμο, ούτε αποπειρώμαι να ερμηνεύσω τα αίτια αυτής της πάνδημης –όπως τη βλέπω εγώ– αδιαφορίας.
Απλώς κάνω μια εμπειρική διαπίστωση. Το «πόθεν έσχες» του Κασσελάκη δεν απασχολεί κανέναν. Οπότε οι διαρκείς επιθέσεις κατά του Κασσελάκη για τα εξόφθαλμα «είπα-ξείπα» και «μπρος πίσω» στη δημοσιοποίηση του «πόθεν έσχες», οι υπαινιγμοί για το τι μπορεί να κρύβεται πίσω από τις αντιφάσεις και τις καθυστερήσεις του, οι μπηχτές για τις μεθόδους πλουτισμού του στην Αμερική, λυπάμαι, αλλά δεν πουλάνε. Από το ένα αυτί της κοινής γνώμης μπαίνουν και από το άλλο βγαίνουν. Αν κάποιοι έχουν πιστέψει ότι βρήκαν εκεί την κερκόπορτά του, έχουν κάνει λάθος υπολογισμούς.
«Μα είναι σοβαρό θέμα», θα πείτε. Συμφωνώ. Αλλά και οι υποκλοπές ήταν εξόχως σημαντικό ζήτημα, αλλά ο μέσος Έλληνας ούτε ασχολήθηκε με αυτές ούτε επηρεάστηκε από την άγαρμπη –για να μην πω τίποτε άλλο– κυβερνητική διαχείρισή τους. Και στο τέλος, έβγαλε και τον Ανδρουλάκη εμμονικό, επειδή μιλά ακατάπαυστα για το Predator. Εμ τον παρακολουθούσαν, εμ την πλήρωσε πολιτικά. Όπερ, προσοχή, διότι δεν είναι ούτε δύσκολο ούτε απίθανο να συμβεί το ίδιο και με το «πόθεν έσχες» του Κασσελάκη.το επισημαίνω προβλέποντας έναν νέο και μεγαλύτερο γύρο αντίστοιχης φιλολογίας και παραφιλολογίας, μόλις επιτέλους ο Στέφανος δώσει το «πόθεν έσχες» του στη δημοσιότητα. Διότι, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα το φανερώσει. Οι κυβερνητικοί θα το βάλουν στο μικροσκόπιο, θα διυλίσουν τον κώνωπα και θα αρχίσουν πάλι να φωνάζουν θριαμβευτικά ότι τον τσάκωσαν τον αμερικανό αλεξιπτωτιστή. μόνο που ελλοχεύει ο κίνδυνος να παίζουν με ένα μπούμερανγκ. Ένα να ξέρουμε. μπορεί παλαιότερα να φαινόταν αντιφατικό, παράταιρο και πολιτικά αμαρτωλό για τον αρχηγό ενός αριστερού ριζοσπαστικού κόμματος να είναι ζαπλουτίδης, από πέρυσι το φθινόπωρο όμως τα πράγματα άλλαξαν. Το κοινό αποδέχτηκε και χώνεψε ήδη ότι ο Κασσελάκης έχει πολλά λεφτά, ενώ παράλληλα κανένας Έλληνας δεν θεωρεί πια τον ΣΥΡΙΖΑ αριστερό κόμμα.
Ο πλούτος του είναι ήδη νομιμοποιημένος στη συνείδηση των Ελλήνων. Οπότε η προσπάθεια κάποιων να υπαινιχθούν ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πλούτισε στην Αμερική με όχι πολύ ορθόδοξα μέσα, είναι καταδικασμένη να πέσει στο κενό. Ο νεοέλληνας ξέρει ότι κανένας δεν θησαυρίζει δουλεύοντας με τον κατώτατο μισθό, ούτε σωρεύει εκατομμύρια πηγαίνοντας με τον σταυρό στο χέρι. Και μπορεί τα πατριωτάκια μας να είναι έτοιμα να κατασπαράξουν όποιον πιστέψουν ότι πλούτισε στην Ελλάδα χρησιμοποιώντας ως όχημα την πολιτική, αλλά διόλου δεν θα κακοχαρακτηρίσουν κάποιον που «κονόμησε» λειτουργώντας ως αδίστακτο αρπακτικό στην αμερικανική ζούγκλα.
Για τον Έλληνα πολιτικό, ακόμα και με την υποψία πλουτισμού, ο νεοέλληνας θα πει αμέσως «αίσχος». Αλλά για τον φιγουρατζή Μπρούκλη που ήρθε από έξω με την τσέπη γεμάτη δολάρια, εννιά στους δέκα θα πουν «μαγκιά του». Και τους «μάγκες», εδώ στην Ελλάδα, τους θαυμάζουμε και τους ανταμείβουμε
