Η κυβέρνηση προσποιείται ότι όλα βαδίζουν σωστά, ενώ γνωρίζει πως η πραγματικότητα τη διαψεύδει καθημερινά. Αντί να δώσει απαντήσεις, επιλέγει να θολώσει τα νερά.
Αντί για ουσία, επενδύουν στην εικόνα. Με συνεχείς δηλώσεις και «διαρροές» επιχειρούν να πείσουν ότι έχουν τον έλεγχο. Η στρατηγική τους θυμίζει παλιές συνταγές παραπλάνησης.
Το βασικό ζητούμενο για το Μαξίμου δεν καθυστερεί την κρίση. Κάθε μέρα που περνά χωρίς απαντήσεις θεωρείται επιτυχία. Δεν κυβερνούν, απλώς διαχειρίζονται εντυπώσεις.
Έχει στηθεί ολόκληρη επιχείρηση για να αλλάξει η εικόνα. Μέσα ενημέρωσης, πρόθυμοι σχολιαστές και κυβερνητικοί παράγοντες δουλεύουν συντονισμένα για να περάσουν το αφήγημα ότι η κρίση για την Τέμπη έχει ξεπεραστεί.
Η γραμμή είναι ξεκάθαρη δείτε ότι η κοινωνία προχωρά, πως η οργή ξεφούσκωσε. Στόχος είναι να φανεί ότι το πολιτικό κόστος περιορίστηκε και ότι το ζήτημα έκλεισε.
Η επικοινωνιακή στρατηγική δεν αφορά την ουσία. Δεν υπάρχει διάθεση για ανάληψη ευθύνης ή πραγματική αυτοκριτική. Υπάρχει μόνο η ανάγκη να σωθεί η εικόνα.
Αυτός ο περίεργος «θρίαμβος» που εκπέμπεται, δεν δείχνει αυτοπεποίθηση. Δείχνει φόβο. Το Μέγαρο Μαξίμου ξέρει πως η ζημία από τους χειρισμούς στην Τέμπη είναι βαθιά και μόνιμη. Η νευρικότητα αποτυπώνεται στη βιασύνη να κλείσει όπως-όπως η συζήτηση.
Ο πρωθυπουργός δεν δείχνει ενδιαφέρον για την ουσία της υπόθεσης. Δεν ασχολείται με την αλήθεια, δεν απασχολεί τις αντιφάσεις, ούτε τα στοιχεία που βγαίνουν στη δημοσιότητα. Η γραμμή είναι να μην ανοίξει άλλη συζήτηση.
Το ερώτημα για το αν υπήρχε παράνομο φορτίο ή τι προκάλεσε την πυρόσφαιρα δεν αγγίζεται. Κανείς από την ηγεσία δεν φαίνεται να επιδιώκει απαντήσεις. Αντί για διαφάνεια, έχουμε σιωπή. Κι αυτή η σιωπή λέει πολλά.
Η λογική είναι απλή όποιος χρειάζεται να «καεί», καίγεται. Η παραίτηση του Χρ. Παπαδημητρίου από τον ΕΟΔΑΣΑΑΜ δεν ήταν προσωπική απόφαση. Ήρθε, όπως λέγεται, μετά από τηλεφώνημα του Χατζηδάκη. Όποιος δεν βολεύει το αφήγημα, απλώς απομακρύνεται.
Το ζητούμενο δεν είναι η διαλεύκανση. Είναι να χαθεί ο κόσμος μέσα σε θόρυβο και αντιφατικά μηνύματα. Να κουραστεί. Να πάψει να ενδιαφέρεται. Για αυτό επιστρατεύονται όλα τα μέσα – κρατικά και εξωθεσμικά – ώστε να φτιαχτεί ένα τοπίο θολό και κουραστικό.
Φτάσαμε στο σημείο να παρουσιάζεται ως επιτυχία ότι «έπεσε το ενδιαφέρον για την Τέμπη κατά 20 μονάδες». Όχι γιατί λύθηκε κάτι, αλλά γιατί ο κόσμος κουράστηκε να ακούει. Για το Μαξίμου, αυτή η κόπωση είναι κέρδος.
Τόσο μεγάλη είναι η αγωνία να φύγει το θέμα από το προσκήνιο, που μέχρι και η ακρίβεια – ένα πρόβλημα που πλήττει την καθημερινότητα – αντιμετωπίζεται με ανακούφιση. Για τους ανθρώπους του Μαξίμου, οτιδήποτε είναι προτιμότερο από την Τέμπη.
Η επικείμενη συνέντευξη Τύπου της Μαρίας Καρυστιανού έχει σημάνει συναγερμό. Η δημοφιλία της, που παραμένει σταθερά ψηλά, έχει μετατρέψει την παρουσία της σε πονοκέφαλο για την κυβέρνηση. Δεν μπορούν να την ελέγξουν και δεν μπορούν να την αγνοήσουν.
Όπως σημειώνει και ο συνηγορός της Δημήτρης Σκαρίπας, το Μαξίμου έχει περάσει σε άλλη πίστα. Το δόγμα του Γκέμπελς – «λέγε ψέματα, κάτι που μείνει» – έχει πλέον προσαρμοστεί στις ανάγκες της εποχής τώρα τα ψέματα συνοδεύονται και από παράνοια.
Η τακτική είναι ξεκάθαρη. Με σύγχυση, υπερβολές και ψεύτικες αφηγήσεις, επιδιώκουν να σταματήσουν την πτώση στις δημοσκοπήσεις. Και όπου μπορούν, πλασάρουν σταθεροποίηση, ανάκαμψη, κανονικότητα. Όλα για να κερδίσουν μερικούς μήνες παραπάνω στην εξουσία.
Το πρόβλημα για το Μαξίμου είναι ότι δεν διαβάζει Ιστορία. Υποθέσεις σαν τα Τέμπη δεν σβήνουν με τεχνάσματα. Δεν ξεχνιούνται. Ειδικά όταν παίρνουν χαρακτήρα συλλογικού τραύματος, σαν σύγχρονη τραγωδία. Το τέλος έρχεται μόνο με κάθαρση. Όχι με σιωπή.
