Παπαδόπουλος (ΝΙΚΗ): «Απαιτείται η επιστροφή των νέων επιστημόνων και η χρηματοδότηση για έρευνες εντός της Ελλάδας»
Ο βουλευτής του κόμματος «ΝΙΚΗ», Νικόλαος Παπαδόπουλος, έλαβε μέρος στην Ειδική μόνιμή επιτροπή έρευνας και τεχνολογίας καθώς και στην Ειδική μόνιμη επιτροπή Ελληνισμού της διασποράς.
Κατά την ομιλία του αναφέρθηκε στην επείγουσα ανάγκη να αποτραπεί η περαιτέρω απώλεια ανθρώπινου δυναμικού, να αναπτυχθούν τα πανεπιστήμια και να ενισχυθεί η σύνδεσή τους με την κοινωνία και την οικονομία.
Συγκεκριμένα επικεντρώθηκε στα:
Μετανάστευση νέων και brain drain:
Σημαντική φυγή νέων και παραγωγικών ηλικιών από την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, ειδικά κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης.
Εκτιμήσεις για 700.000-1.000.000 νέους που έχουν φύγει, κυρίως από κρίσιμες ειδικότητες όπως γιατροί και μηχανικοί.
Ανάγκη για πολιτικές brain gain ώστε να επιστρέψουν.
Πανεπιστήμια και παραγωγική δραστηριότητα:
Σημαντικό πρόβλημα η έλλειψη σύνδεσης των πανεπιστημίων με την παραγωγική δραστηριότητα και την αγορά εργασίας.
Αναφορά σε επιτυχημένα διεθνή παραδείγματα, όπως στις ΗΠΑ, όπου οι καθηγητές αξιολογούνται και συμμετέχουν ενεργά στην παραγωγή και την έρευνα.
Ανάγκη νομοθετικών παρεμβάσεων:
Κριτική ότι δεν έχουν θεσπιστεί νόμοι που να ενισχύουν την επιστροφή των νέων στην Ελλάδα ή τη συγκράτηση όσων παραμένουν.
Έλλειψη πρωτοβουλιών από την πολιτεία σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία, και η εργασία.
Ιστορική και συναισθηματική αναφορά:
Σύγκριση της σύγχρονης φυγής νέων με ιστορικές απώλειες του ελληνικού έθνους, όπως οι γενίτσαροι κατά την Οθωμανική περίοδο.
Συναισθηματική έκφραση θλίψης για τη φυγή νέων και για την απώλεια ταλέντου που θα μπορούσε να προάγει την Ελλάδα.
Συγκεκριμένα παραδείγματα και προτάσεις:
Αναφορά στον Καθηγητή Κυριάκο Νικολάου και στη συμβολή του στην παραγωγή χημειοθεραπευτικών φαρμάκων.
Επικέντρωση στην ανάγκη για έρευνα και καινοτομία που να ενισχύει την ελληνική οικονομία μέσω πανεπιστημίων.
Η ομιλία του
Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για την πρωτοβουλία που αναλάβατε. Οι επιτροπές μας άκουσαν πραγματικά σημαντικές τοποθετήσεις, τόσο από τους καθηγητές όσο και από τους νέους που συμμετείχαν. Θα αναφερθώ ιδιαίτερα στα τρία τελευταία παιδιά που παρουσίασαν. Αυτά τα παιδιά, κύριε πρόεδρε, μου έκλεψαν την καρδιά. Δεν μπορώ να συγκρατήσω τη συγκίνησή μου όταν σκέφτομαι ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν ζουν δίπλα μας, στη γειτονιά μας. Ξέρουμε όλοι – και εσείς το έχετε ακούσει – ότι πολλά τέτοια ταλέντα έχουν φύγει από τη χώρα, ειδικά στα χρόνια των μνημονίων. Κάποιοι μιλούν για 700.000 ή και 800.000 νέους που μετανάστευσαν, ενώ άλλοι ανεβάζουν τον αριθμό σε πάνω από ένα εκατομμύριο.
Αυτοί οι άνθρωποι, νέοι 25 έως 50 ετών, αποτελούν το πιο παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Είναι αυτοί που εργάζονται, δημιουργούν οικογένειες και προωθούν την ανάπτυξη. Και όμως, αυτό το πολύτιμο ανθρώπινο κεφάλαιο χάθηκε. Το είδα όμως ξανά μέσα από εσάς, και ελπίζω να μη χάσουμε την ευκαιρία να το φέρουμε πίσω. Είμαι καρδιοχειρουργός, και εσείς, συνάδελφός μου, κάνετε τη διατριβή σας στη γενική χειρουργική. Σας εύχομαι κάθε επιτυχία και ελπίζω να επιστρέψετε στην Ελλάδα. Όμως, για να συμβεί αυτό, πρέπει η ίδια η Ελλάδα να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις και τα κίνητρα για την επιστροφή αυτής της γενιάς.
Δυστυχώς, μέχρι τώρα, δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο. Στα νομοσχέδια που έχω επεξεργαστεί, δεν έχω δει κάποια σοβαρή προσπάθεια που να αφορά τον τομέα της υγείας, της παιδείας ή της εργασίας – καμία πρωτοβουλία που να στοχεύει στο brain gain. Δεν εξαιρώ ούτε εμάς τους βουλευτές από αυτήν την ευθύνη. Κάνω ό,τι μπορώ, σε κάθε ευκαιρία, για να πείσω τους νέους μας να επιστρέψουν.
Όσον αφορά το πανεπιστήμιο, άκουσα με προσοχή τον κύριο Φούντα, που είπε ότι το πρώτο βήμα πρέπει να είναι να σταματήσουμε την “αιμορραγία” νέων ανθρώπων. Ο κύριος Εξαδάκτυλος ανέφερε ότι το 50% των νέων γιατρών που αποφοιτούν θέλουν να φύγουν. Αυτό είναι καταστροφικό. Επιπλέον, ακούσαμε ότι οι πρωτοβάθμιοι καθηγητές στην Αμερική αξιολογούνται διαρκώς, και ζουν με το άγχος της εξασφάλισης χρηματοδότησης. Είναι μια διαδικασία που συνδέει τα πανεπιστήμια με την παραγωγή και την κοινωνία, κάτι που στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμη δει να εφαρμόζεται αποτελεσματικά.
Θυμάμαι, το 1996, όταν βρισκόμουν στο εξωτερικό, γνώρισα τον καθηγητή Κυριάκο Νικολάου, έναν κορυφαίο επιστήμονα στον τομέα της χημείας. Είχε καταφέρει να συνθέσει στο εργαστήριό του την Ταξόλη, ένα σημαντικό χημειοθεραπευτικό φάρμακο για γυναικολογικούς καρκίνους. Αυτό το επίτευγμα απέφερε τεράστια έσοδα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ένα παράδειγμα του πώς η έρευνα και η παραγωγή μπορούν να είναι άρρηκτα συνδεδεμένες.
Η Ελλάδα πρέπει να ενσωματώσει αυτή τη φιλοσοφία. Το πανεπιστήμιο και η κοινωνία πρέπει να συνεργάζονται στενά, και να αξιοποιούν τους επιστήμονές μας για την ανάπτυξη της χώρας. Αυτά είναι τα βήματα που θα μας βοηθήσουν να ξανακερδίσουμε το ανθρώπινο δυναμικό μας και να δημιουργήσουμε μια ισχυρή και βιώσιμη Ελλάδα.
