Σήμερα Γιορτάζουν:

ΜΕΛΑΝΗ

12 Νοεμβρίου 2025

Ανθρώπινη αντοχή μέχρι την τελευταία ανάσα

Συγκίνηση σε ολόκληρη τη χώρα προκάλεσε η είδηση του θανάτου της Αναστασίας Τασούλα, της 27χρονης που έγινε γνωστή ως η πρώτη ασθενής με κυστική ίνωση παγκοσμίως που ξύπνησε από καταστολή ύστερα από 221 ημέρες, μια ιστορία δύναμης που ενέπνευσε χιλιάδες ανθρώπους. Μόλις δέκα εβδομάδες πριν φύγει από τη ζωή είχε αποκαλύψει ότι ο οργανισμός της απέρριψε το μόσχευμα που είχε λάβει μετά από σοβαρή πνευμονία, συνεχίζοντας με αξιοθαύμαστο θάρρος τον αγώνα της μέχρι το τέλος. Με τη γλώσσα της ειλικρίνειας που τη διέκρινε, περιέγραψε στα κοινωνικά δίκτυα το μέγεθος του χρόνου που της χαρίστηκε από τη δότρια και την οικογένειά της — «98.064.000 δευτερόλεπτα, 1.634.400 λεπτά, 27.240 ώρες, 1.135 ημέρες» — μιλώντας για ευγνωμοσύνη και για την επιστροφή στο σπίτι ύστερα από 50 ημέρες νοσηλείας, μια μικρή ανάπαυλα πριν από τη νέα δοκιμασία.

Δεν έκρυψε τον φόβο της για την απόρριψη, «μια κατάσταση που κανένας δεν θέλει να βιώνει», όπως έγραψε, εξηγώντας με πικρή απλότητα πώς «το σώμα μπορεί από τη μία μέρα στην άλλη να αποφασίσει ότι δεν του αρέσει το ξένο πράγμα που έβαλες», περιγράφοντας ταυτόχρονα την καθημερινότητα με οξυγόνα, την απώλεια των δύο τρίτων της πνευμονικής λειτουργίας της και την αδυναμία να διανύσει λίγα βήματα χωρίς να λιποθυμήσει. Παραδέχτηκε ότι οι πρώτες θεραπείες δεν απέδωσαν και ότι θα δοκίμαζε «ό,τι ακόμα χρειαστεί» για να ανακοπεί η απόρριψη, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να μπει ξανά σε λίστα αναμονής «για το θαύμα», γιατί «θέλω να ζήσω για μένα, για τη δότρια μου, για όσους με φροντίζουν και παλεύουν για μένα και γιατί το μεγαλύτερο μου όνειρο δεν το έχω πραγματοποιήσει ακόμα». Με την ίδια ακλόνητη πίστη υπογράμμιζε πως «είμαι η πιο τυχερή κοπέλα στον κόσμο» επειδή είχε ανθρώπους που πίστευαν σε εκείνη «περισσότερο απ’ όσο πιστεύουν στον εαυτό τους», σημειώνοντας ότι «για αυτό αξίζει να ζεις».

Η διαδρομή της αναστασίας, σημαδεμένη από τη σπάνια επιτυχία αφύπνισης μετά από παρατεταμένη καταστολή και από τη σκληρή μάχη με την απόρριψη του μοσχεύματος, έμεινε ως υπόμνηση γενναιότητας, ευγνωμοσύνης και αντοχής, μια αφήγηση που ξεπέρασε τα όρια της ιατρικής περίπτωσης και έγινε κοινό βίωμα, καλώντας όλους να αναστοχαστούν την αξία του δώρου της ζωής.