Αντιβιοτικά που συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο πέτρας στα νεφρά

Απόψεις υγείας Δεν είναι μόνο μία κατηγορία αντιβιοτικών από το στόμα, αλλά πέντε που έχουν αναγνωριστεί ως παράγοντες κινδύνου για αυτήν την επώδυνη πάθηση. Και αυτό είναι στην κορυφή της έρευνας που δείχνει πώς τα αντιβιοτικά μπορεί να σας κάνουν πιο επιρρεπείς σε αυτήν την ασθένεια και κακοήθεια που σχετίζεται με το έντερο, πιθανότατα λόγω των σκληρών επιπτώσεών τους στο μικροβίωμα σας.

Ιστορία με μια ματιά

Πέντε κατηγορίες αντιβιοτικών από του στόματος έχουν αναγνωριστεί ως παράγοντες κινδύνου για πέτρες στα νεφρά: πενικιλίνες ευρέως φάσματος, φθοροκινολόνες, νιτροφουραντοΐνη, κεφαλοσπορίνες και σουλφάς.
Η συσχέτιση είναι πιο έντονη στα μικρότερα παιδιά και παραμένει στατιστικά σημαντική για έως και πέντε χρόνια μετά την έκθεση, εκτός από την πενικιλίνη ευρέος φάσματος.
Μεταξύ 1997 και 2012, η ετήσια επίπτωση της πέτρας στα νεφρά αυξήθηκε κατά 16%. Η υψηλότερη αύξηση παρατηρήθηκε σε ηλικίες 15 έως 19 ετών, μεταξύ των οποίων το ποσοστό επίπτωσης αυξήθηκε κατά 26 τοις εκατό ανά πενταετία.
Προηγούμενες μελέτες έχουν βρει μια συσχέτιση μεταξύ των από του στόματος αντιβιοτικών και της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου (IBD) και του καρκίνου του παχέος εντέρου, πιθανόν λόγω διαταραχής του μικροβιώματος του εντέρου.
Οι φθοριοκινολόνες, που συχνά συνταγογραφούνται για λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού και λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος (UTIs), έχουν συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο αορτικής ανατομής (δάκρυα στην αορτή), ο οποίος μπορεί να είναι θανατηφόρος.

Σύμφωνα με την έρευνα ¹ που δημοσιεύτηκε στο Journal of the American Society of Nephrology (JASN) το 2018, τα αντιβιοτικά από το στόμα αποτελούν παράγοντα κινδύνου για πέτρες στα νεφρά. Τα αρχεία υγείας για 13 εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες στο Ηνωμένο Βασίλειο εξετάστηκαν, δείχνοντας ότι η έκθεση σε πέντε κατηγορίες αντιβιοτικών από του στόματος συσχετίστηκε με πέτρες στα νεφρά εντός τριών έως 12 μηνών μετά τη χρήση. Η προσαρμοσμένη αναλογία πιθανοτήτων για πέτρες στα νεφρά ήταν:

1,27 για πενικιλίνη ευρέος φάσματος.
1,67 για τις φθοροκινολόνες.
1,70 για νιτροφουραντοΐνη/μεθεναμίνη.
1,88 για κεφαλοσπορίνες.
2,33 για σουλφα.

Η συσχέτιση ήταν πιο έντονη στα μικρότερα παιδιά και παρέμεινε στατιστικά σημαντική για έως και πέντε χρόνια μετά την έκθεση, με εξαίρεση την πενικιλίνη ευρέος φάσματος. Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι: ²

«Τα από του στόματος αντιβιοτικά σχετίζονται με αυξημένες πιθανότητες νεφρολιθίασης [πέτρες στα νεφρά], με τις μεγαλύτερες πιθανότητες για πρόσφατη έκθεση και έκθεση σε νεαρότερη ηλικία.Αυτά τα αποτελέσματα έχουν επιπτώσεις στην παθογένεια της νόσου και στην αυξανόμενη συχνότητα της νεφρολιθίασης, ιδιαίτερα μεταξύ των παιδιών».

Οι πέτρες στα νεφρά στα παιδιά αυξάνονται

Εάν αυτή η σύνδεση είναι αληθινή, τότε θα περιμέναμε να δούμε αυξανόμενα ποσοστά πέτρας στα νεφρά σε νεαρούς ασθενείς, και αυτό ακριβώς βλέπουμε. Όπως αναφέρθηκε από το NBC News στις 8 Ιουλίου 2023, ³ δεδομένα δείχνουν ότι οι πέτρες στα νεφρά «εμφανίζονται πλέον σε νεότερους ανθρώπους, ιδιαίτερα μεταξύ των έφηβων κοριτσιών» και πιστεύεται ότι «διατροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε υπερεπεξεργασμένα τρόφιμα» και «αυξημένη χρήση αντιβιοτικών νωρίς στη ζωή». να είναι μεταξύ των βασικών συντελεστών αυτής της τάσης. Μεταξύ 1997 και 2012, οι πέτρες στα νεφρά κατά την παιδική ηλικία διπλασιάστηκαν.

Σύμφωνα με την έρευνα ⁴ που δημοσιεύτηκε στο Clinical Journal of the American Society of Nephrology το 2016, μεταξύ 1997 και 2012, η μέση ετήσια συχνότητα εμφάνισης της πέτρας στα νεφρά στις ηλικιακές ομάδες αυξήθηκε κατά 1 τοις εκατό ετησίως, από 206 σε 239 ανά 100.000 άτομα.

Η υψηλότερη αύξηση παρατηρήθηκε σε ηλικίες 15 έως 19 ετών, μεταξύ των οποίων το ποσοστό επίπτωσης αυξήθηκε κατά 26 τοις εκατό ανά πενταετία. Σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα, η επίπτωση ήταν 52 τοις εκατό υψηλότερη μεταξύ των κοριτσιών. Στους άνδρες, οι πέτρες στα νεφρά έγιναν πιο συχνές μετά την ηλικία των 25 ετών. Σύμφωνα με τους συγγραφείς: ⁵

«Αυτές οι αλλαγές στην επίπτωση οδήγησαν σε διπλασιασμό του κινδύνου νεφρολιθίασης κατά την παιδική ηλικία και 45% αύξηση του κινδύνου νεφρολιθίασης για τις γυναίκες κατά την περίοδο της μελέτης».

Από του στόματος αντιβιοτικά που σχετίζονται με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου

Όπως σημειώθηκε από τους συγγραφείς του JASN, ⁶ προηγούμενες μελέτες έχουν βρει μια συσχέτιση μεταξύ των από του στόματος αντιβιοτικών και της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου (IBD), η οποία πιστεύεται ότι οφείλεται σε διαταραχή του μικροβιώματος του εντέρου.

Τον Μάιο του 2022, η έρευνα ⁷ που συνδέει τα από του στόματος αντιβιοτικά και την IBD παρουσιάστηκε στο συνέδριο Digestive Disease Week στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. Εδώ, οι ερευνητές ανέλυσαν τα αρχεία υγείας περισσότερων από 2,3 εκατομμυρίων ηλικιωμένων ενηλίκων, ηλικίας 60 έως 90 ετών, που ήταν μέρος του Εθνικού Μητρώου Ασθενών της Δανίας και του Εθνικού Μητρώου Συνταγών της Δανίας.

Κατά μέσο όρο, η χρήση αντιβιοτικών συσχετίστηκε με 64% αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης ΙΦΝΕ και ο κίνδυνος αυξήθηκε με πρόσθετες δόσεις. ⁸ Σε σύγκριση με εκείνους που δεν είχαν πάρει αντιβιοτικά τα προηγούμενα πέντε χρόνια: ⁹

Μία συνταγή για αντιβιοτικά συσχετίστηκε με 27 τοις εκατό αυξημένο κίνδυνο ΙΦΝΕ.
Δύο συνταγές αύξησαν τον κίνδυνο κατά 55 τοις εκατό.
Τρεις συνταγές αύξησαν τον κίνδυνο κατά 67 τοις εκατό.
Τέσσερις συνταγές αύξησαν τον κίνδυνο κατά 96 τοις εκατό.
Πέντε ή περισσότερες συνταγές αύξησαν τον κίνδυνο κατά 236 τοις εκατό.

Οι ενήλικες στους οποίους είχαν συνταγογραφηθεί αντιβιοτικά ένα έως δύο χρόνια πριν από τη διάγνωση της IBD είχαν τον υψηλότερο κίνδυνο. Και, ενώ όλες οι κατηγορίες αντιβιοτικών συσχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο ΙΦΝΕ, οι φθοροκινολόνες, οι οποίες περιλαμβάνουν τις εμπορικές ονομασίες Cipro και Levaquin, είχαν την ισχυρότερη συσχέτιση. ¹⁰

Είναι ενδιαφέρον ότι μια πολύ πρόσφατη μελέτη που μόλις δημοσιεύτηκε διαπίστωσε ότι η νιασιναμίδη μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη στη θεραπεία και την πρόληψη της IBD ¹¹ μετατρέποντας σε NAD+ ως συμπαράγοντα για την παραγωγή περισσότερου ATP στα μιτοχόνδρια. Έχω γράψει δύο κριτικές που συζήτησαν τα πολλά άλλα οφέλη της νιασιναμίδης για την αύξηση του NAD+.

Φθοροκινολόνες που συνδέονται με θανατηφόρα καρδιακή πάθηση

Οι φθοριοκινολόνες, οι οποίες συνταγογραφούνται συχνά για λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού και ουρολοιμώξεις (UTIs), έχει επίσης αποδειχθεί ότι βλάπτουν την καρδιά σας. Τον Δεκέμβριο του 2018, ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) εξέδωσε μια ανακοίνωση για την ασφάλεια ¹² σχετικά με τις φθοριοκινολόνες μετά από τέσσερις μελέτες που συνέδεσαν το αντιβιοτικό με αυξημένο κίνδυνο δακρύων στην αορτή (αορτική ανατομή), που μπορεί να είναι θανατηφόρος. ¹³

Η αορτή είναι η κύρια αρτηρία στο σώμα σας που παρέχει οξυγονωμένο αίμα στο κυκλοφορικό σας σύστημα. Η αρτηρία προέρχεται από την αριστερή πλευρά της καρδιάς σας και τρέχει κάτω από το μπροστινό μέρος της σπονδυλικής σας στήλης. Η ανασκόπηση του FDA διαπίστωσε ότι τα αντιβιοτικά φθοριοκινολόνης αυξάνουν τον κίνδυνο ρήξης μετά από ανεύρυσμα αορτής (δηλαδή διεύρυνση της αορτής σε περισσότερο από 1,5 φορές το κανονικό της μέγεθος).

Το εύρημα οδήγησε τον FDA να προειδοποιήσει κατά της χρήσης αντιβιοτικών φθοριοκινολόνης σε άτομα που κινδυνεύουν, εκτός εάν δεν υπάρχουν άλλες διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές. Συγκεκριμένα, το αντιβιοτικό δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από:

Όσοι κινδυνεύουν από ανεύρυσμα αορτής.
Όσοι πάσχουν από περιφερική αθηροσκληρωτική αγγειακή νόσο ή υψηλή αρτηριακή πίεση.
Οι ηλικιωμένοι.
Όσοι πάσχουν από σύνδρομο Ehlers-Danlos ή σύνδρομο Marfan (γενετικές διαταραχές).

Αντιβιοτικά που συνδέονται με τον καρκίνο του παχέος εντέρου

Οι ερευνητές έχουν επίσης συνδέσει τη χρήση αντιβιοτικών με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου. Όπως αναφέρθηκε από το Live Science το 2014: ¹⁴

«Οι ερευνητές εξέτασαν τα ιατρικά αρχεία περισσότερων από 22.000 ασθενών με καρκίνο του παχέος εντέρου στο Ηνωμένο Βασίλειο και τους παρακολούθησαν για έξι χρόνια κατά μέσο όρο… Οι ερευνητές συνέκριναν την ποσότητα αντιβιοτικών που είχαν πάρει οι ασθενείς τουλάχιστον έξι μήνες πριν διαγνωστούν με καρκίνο. στην ποσότητα των αντιβιοτικών που λαμβάνονται από μια ομάδα περίπου 86.000 υγιών ατόμων.

«Μετά τον έλεγχο των γνωστών παραγόντων κινδύνου για καρκίνο του παχέος εντέρου – συμπεριλαμβανομένης της παχυσαρκίας, του διαβήτη, του καπνίσματος και της κατανάλωσης αλκοόλ – τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι άνθρωποι που είχαν λάβει αντιβιοτικά, συμπεριλαμβανομένων των πενικιλλινών, των κινολόνων και της μετρονιδαζόλης, είχαν 8% έως 11% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ορθοκολικό καρκίνο… πιθανώς μέσω των επιδράσεων του φαρμάκου στα βακτήρια του παχέος εντέρου».

Μια μελέτη του 2016 ¹⁵ κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι η χρήση αντιβιοτικών συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του παχέος εντέρου, ειδικά όταν χρησιμοποιείται συχνά, και η έρευνα ¹⁶ που δημοσιεύτηκε το 2017 διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που είχαν χρησιμοποιήσει αντιβιοτικά για δύο μήνες ή περισσότερο είχαν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξη πολύποδων του παχέος εντέρου, που μπορεί να είναι πρόδρομος του καρκίνου του παχέος εντέρου.

Όσοι χρησιμοποίησαν τα φάρμακα για τουλάχιστον δύο μήνες στα 20 και στα 30 τους είχαν 36% αυξημένο κίνδυνο πολύποδων σε σύγκριση με εκείνες που δεν έκαναν, και οι γυναίκες που τα χρησιμοποίησαν για τουλάχιστον δύο μήνες στα 40 και στα 50 τους είχαν 69 τοις εκατό αυξημένο κίνδυνο.

Τα αντιβιοτικά τροφοδοτούν τη χρόνια νόσο αποδεκατίζοντας το μικροβίωμα σας

Στο άρθρο που έγραψα τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους « The New Endangered Species: The Human Gut Microbiome », εξέτασα την ταινία ντοκιμαντέρ «The Invisible Extinction», η οποία υπογραμμίζει το έργο των μικροβιολόγων Dr. Martin Blaser και Gloria Dominguez-Bello, οι οποίοι ερευνούν τις σχέσεις μεταξύ των χρόνιων ασθενειών και της απώλειας βακτηριακής ποικιλότητας στο ανθρώπινο έντερο.

Η υπερβολική χρήση αντιβιοτικών είναι ο κύριος μοχλός αυτής της απώλειας. Οι εκλεκτικές καισαρικές τομές και τα επεξεργασμένα τρόφιμα συμβάλλουν επίσης στην καταστροφή του μικροβιώματος μας. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Cleveland Clinic Journal of Medicine το 2018, ¹⁷ Αμερικανοί έχουν ήδη χάσει το ήμισυ της μικροβιακής τους ποικιλότητας, γι’ αυτό και οι κίνδυνοι των αντιβιοτικών πρέπει να σταθμίζονται προσεκτικά έναντι των οφελών πριν από τη χρήση.

Πολλές «υγιεινές τροφές» συμβάλλουν επίσης στις πέτρες στα νεφρά

Όπως αναφέρθηκε, η διατροφή μπορεί επίσης να παίξει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη πέτρας στα νεφρά και τα επεξεργασμένα τρόφιμα δεν είναι οι μόνοι ένοχοι. Το οξαλικό οξύ (οξαλικό οξύ με προσαρτημένο ασβέστιο) αντιπροσωπεύει περίπου το 80 τοις εκατό όλων των λίθων στα νεφρά, και τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε οξαλικό όπως το σπανάκι, το σέσκουλο και τα χόρτα από παντζάρια διαφημίζονται ως «υπερτροφές».

Μια άλλη τροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε οξαλικό οξύ είναι τα αμύγδαλα, τα οποία μπορείτε εύκολα να «υπερδοσολογήσετε» εάν τρώτε ψωμί με αλεύρι αμυγδάλου ή πίνετε γάλα αμυγδάλου ή εάν κάνετε δίαιτα κετο ή παλαιό, καθώς και τα δύο τείνουν να βασίζονται σε μεγάλο βαθμό. στα αμύγδαλα. Άλλα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε οξαλικό είναι το φυστικοβούτυρο, το πίτουρο σιταριού, οι πατάτες, το πίτουρο ρυζιού και η μαύρη σοκολάτα.

Εάν είστε επιρρεπείς σε πέτρες στα νεφρά, αυτά είναι όλα τα τρόφιμα που πρέπει να αποφεύγονται όσο το δυνατόν περισσότερο. Τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε οξαλικό μπορούν επίσης να συμβάλουν σε πολλά άλλα ενοχλητικά προβλήματα υγείας, όπως συζητήθηκε στη συνέντευξή μου τον Δεκέμβριο του 2022 με τη Sally Norton , συγγραφέα του «Toxic Superfoods».

Για παράδειγμα, εκτός από τις πέτρες στα νεφρά από οξαλικό ασβέστιο, άλλα συμπτώματα που μπορεί να εμφανίσετε εάν εκτεθείτε σε υπερβολικές ποσότητες οξαλικού περιλαμβάνουν:

Εξανθήματα με φαγούρα.
Κακή ή αργή επούλωση πληγών.
Πόνος στις αρθρώσεις.
Καταθέσεις ασβεστίου.
Νευρολογικά προβλήματα που κυμαίνονται από κακή διάθεση και αγχώδη διαταραχή έως τρόμο.
Ρευματολογικά μυϊκοί πόνοι όπως ινομυαλγία.
Οδοντική πλάκα ή πέτρα.
Διάμεση κυστίτιδα (συχνή ούρηση και πόνος στην ουροδόχο κύστη).
Εύθραυστο δέρμα που αιμορραγεί εύκολα (καθώς οι συνδετικοί ιστοί σας καταστρέφονται).
Οστεοπόρωση (καθώς τα οξαλικά άλατα εξάγουν μέταλλα από τα οστά σας).
Πεπτικά προβλήματα.
Κακός ύπνος.
Προβλήματα όρασης όπως μυωπία, καταρράκτης και κακή νυχτερινή όραση.

Το αντίδοτο στα οξαλικά

Τώρα, υπάρχει ένα «αντίδοτο» για τα οξαλικά που μπορεί να είναι χρήσιμο εάν είστε επιρρεπείς σε πέτρες στα νεφρά. Αυτό το αντίδοτο είναι το κιτρικό. Παίρνω κιτρικά άλατα κάθε μέρα: κιτρικό μαγνήσιο, κιτρικό ασβέστιο και κιτρικό κάλιο, συνήθως με τα γεύματα. Με αυτόν τον τρόπο η απορρόφηση τυχόν οξαλικών στο γεύμα θα μειωθεί. Εκτός από τα συμπληρώματα κιτρικών, το ωμό γάλα που τρέφεται με χόρτο, οι σαρδέλες και ο χυμός λεμονιού είναι εξαιρετικές επιλογές. Όπως εξήγησε η κα Norton στη συνέντευξή μας τον Δεκέμβριο του 2022 (δείτε τον παραπάνω σύνδεσμο):

«Χρειάζεστε οπωσδήποτε ασβέστιο και μαγνήσιο με γεύματα πλούσια σε οξαλικά… Τα κιτρικά άλατα στα μέταλλα είναι ιδιαίτερα σημαντικά για… να ξεπεράσετε τη χρόνια ασθένεια της υπερφόρτωσης οξαλικών στο σώμα σας.Έτσι, εάν έχετε περάσει την ηλικία των 10 ετών και έχετε μεγαλώσει με τυποποιημένες τροφές, έχετε κάποιο βαθμό εναποθέσεων στο μυελό των οστών σας, στις αρθρώσεις και στους αδένες σας…

«Το μεγαλύτερο biohack είναι το [κιτρικό] ασβέστιο επειδή το ασβέστιο προάγει την κάθαρση [του οξαλικού].Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν καν να ανεχθούν το ασβέστιο επειδή το σώμα τους είναι τόσο πρόθυμο να αποβάλει αυτό το χάος από τους ιστούς του που το ασβέστιο του επιτρέπει πάρα πολύ».

Προστατέψτε και υποστηρίξτε το μικροβίωμα σας

Βλέποντας πώς η καταστροφή του μικροβιώματος σας με αντιβιοτικά μπορεί να συμβάλει στην εμφάνιση πέτρες στα νεφρά, αυτός είναι ένας άλλος τομέας που πρέπει να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή. Λάβετε υπόψη τα ακόλουθα για να προστατέψετε το μικροβίωμα σας όσο το δυνατόν περισσότερο:

Τι κάνω

Τρώτε πολλά τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση: Οι υγιεινές επιλογές περιλαμβάνουν λάσι, κεφίρ που τρέφεται με χόρτο, νάτο (σόγια που έχει υποστεί ζύμωση) και λαχανικά που έχουν υποστεί ζύμωση.
Πάρτε ένα προβιοτικό συμπλήρωμα: Εάν δεν τρώτε τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση σε τακτική βάση, ένα προβιοτικό συμπλήρωμα μπορεί να είναι χρήσιμο.
Αυξήστε την πρόσληψη διαλυτών και αδιάλυτων ινών, εστιάζοντας στα λαχανικά και τους σπόρους, συμπεριλαμβανομένων των φυτρωμένων σπόρων.
Λερώστε τα χέρια σας στον κήπο: Η έκθεση σε βακτήρια και ιούς στο έδαφος μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού σας συστήματος και να προσφέρει μακροχρόνια ανοσία έναντι των ασθενειών.
Ανοίξτε τα παράθυρά σας: Η έρευνα δείχνει ότι το άνοιγμα ενός παραθύρου και η αύξηση της φυσικής ροής αέρα μπορεί να βελτιώσει την ποικιλομορφία και την υγεία των μικροβίων στο σπίτι σας, τα οποία με τη σειρά τους ωφελούν εσάς. ¹⁸
Πλένετε τα πιάτα σας στο χέρι αντί στο πλυντήριο πιάτων: Έρευνες έχουν δείξει ότι το πλύσιμο των πιάτων σας στο χέρι αφήνει περισσότερα βακτήρια στα πιάτα από τα πλυντήρια πιάτων. Η κατανάλωση αυτών των λιγότερο αποστειρωμένων πιάτων μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο αλλεργιών διεγείροντας το ανοσοποιητικό σας σύστημα. ¹⁹ Επιπλέον, πολλά απορρυπαντικά πλυντηρίων πιάτων έχουν επικίνδυνες χημικές ουσίες, οπότε αν χρησιμοποιείτε απορρυπαντικό, προσέξτε να επιλέξετε ένα μη τοξικό.

Τι αποφεύγω

Αντιβιοτικά , εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητο. Εάν τα χρησιμοποιείτε, φροντίστε να επανασποράσετε το έντερο σας με τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση ή/και ένα υψηλής ποιότητας προβιοτικό συμπλήρωμα.
Τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε οξαλικά.
Συμβατικά εκτρεφόμενα κρέατα και άλλα ζωικά προϊόντα, καθώς τα ζώα CAFO τρέφονται τακτικά με χαμηλή δόση αντιβιοτικών.
Χλωριωμένο ή/και φθοριούχο νερό: Αυτό περιλαμβάνει κατά τη διάρκεια του μπάνιου ή του ντους.
Επεξεργασμένα τρόφιμα: Τα υπερβολικά σάκχαρα, μαζί με κατά τα άλλα «νεκρά» θρεπτικά συστατικά, τροφοδοτούν παθογόνα βακτήρια. Οι γαλακτωματοποιητές τροφίμων όπως το πολυσορβικό 80, η λεκιθίνη, η καραγενάνη, οι πολυγλυκερόλες και το κόμμι ξανθάνης μπορεί να έχουν δυσμενή επίδραση στη χλωρίδα του εντέρου σας.
Γεωργικά χημικά: Το glyphosate είναι ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο ζιζανιοκτόνο που και θα μπορούσε ενδεχομένως να σκοτώσει πολλά από τα ευεργετικά μικρόβια του εντέρου σας, εάν τρώτε τροφές μολυσμένες με αυτό.
Αντιβακτηριακό σαπούνι, καθώς σκοτώνει τόσο καλά όσο και κακά βακτήρια και συμβάλλει στην ανάπτυξη ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά.