Οι μάσκες έχουν πέσει εδώ και καιρό για τα κόμματα «Ελληνική Λύση» και «Φωνή Λογικής»

Οι μάσκες έχουν πέσει εδώ και καιρό για τα κόμματα «Ελληνική Λύση» και «Φωνή Λογικής», καθώς η εικόνα του «πατριωτισμού» που επιθυμούν να παρουσιάσουν, απέχει πολύ από την πραγματικότητα των πράξεών τους. Παρά τις διακηρύξεις τους περί υπεράσπισης της εθνικής ταυτότητας και της λαϊκής κυριαρχίας, στις κρίσιμες στιγμές αποδεικνύονται εντυπωσιακά πρόθυμοι να υποστηρίξουν τις πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ακόμα και όταν αυτές αφορούν τα πιο σοβαρά ζητήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Η στάση τους στο θέμα της τραγωδίας των Τεμπών, για παράδειγμα, αποκαλύπτει την πλήρη αδιαφορία τους για το κοινωνικό συμφέρον και την ειλικρινή αποδοκιμασία της κυβερνητικής ανεπάρκειας. Αντί να καταδικάσουν τη διαχείριση του συγκεκριμένου ζητήματος από την κυβέρνηση και να καλέσουν την κοινωνία σε κινητοποίηση, η Αφροδίτη Λατινοπούλου, εκπρόσωπος της «Φωνής Λογικής», επέλεξε να απέχει από τις διαδηλώσεις, επικαλούμενη την πρόθεση να μην καπηλευτεί πολιτικά την τραγωδία. Το γεγονός ότι ολόκληρη η κοινωνία – ακόμα και στελέχη της ΝΔ και συνδικαλιστικοί φορείς που σπάνια κινητοποιούνται – έβγαλαν στους δρόμους για τα Τέμπη, ενώ η ίδια δεν θεώρησε την ανάγκη να συμμετάσχει, ενισχύει την εντύπωση ότι εξυπηρετεί πολιτικά συμφέροντα και όχι τις πραγματικές ανάγκες του λαού. Η απόφαση της αυτή συνιστά, ουσιαστικά, στήριξη στη στρατηγική Μητσοτάκη, αφού δεν φέρνει στο προσκήνιο τη σφοδρή κριτική και τη δημόσια αποδοκιμασία που η κυβέρνηση χρειάζεται για τη διαχείριση της κρίσης.

Η στάση της Λατινοπούλου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπου μπλόκαρε τη συζήτηση για το θέμα των Τεμπών, είναι εξίσου αποκαλυπτική. Η ίδια υποστήριξε ότι δεν θα αφήσει τη χώρα να «διασυρθεί» για το συγκεκριμένο ζήτημα, εννοώντας την αναγνώριση της ευθύνης και την ανάγκη να γίνουν αποκαλύψεις για την κακοδιαχείριση των σιδηροδρομικών υποδομών. Όμως, από πότε η αναγνώριση της αλήθειας και η διερεύνηση των υπευθύνων για την τραγωδία θεωρείται «διασυρμός»; Και πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζεται ότι προστατεύει τη χώρα από διασυρμό, όταν η ίδια η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έχει αναλάβει την έρευνα για τη σύμβαση 717 της ΕΡΓΟΣΕ, η οποία σχετίζεται άμεσα με την κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου; Εδώ, η Λατινοπούλου δεν φαίνεται να υποστηρίζει τη διαφάνεια και την αποδοκιμασία της κυβερνητικής αμέλειας, αλλά να προσπαθεί να προστατεύσει το πολιτικό πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ΝΔ.

Η στάση της Λατινοπούλου στον πόλεμο στην Ουκρανία αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα της πολιτικής της αποστασιοποίησης από τις πραγματικές ανάγκες του πατριωτικού χώρου. Όταν υπερψήφισε την απόφαση για τη χορήγηση δανείου 35 δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ουκρανία, χρηματοδοτούμενου από την «κλοπή» των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, ενίσχυσε την αντίφαση με την παραδοσιακή στάση του ελληνικού πατριωτικού χώρου, ο οποίος θεωρούσε πάντα τη Ρωσία φίλια χώρα και σύμμαχο στην περιοχή. Η στάση της υπέρ της χορήγησης του δανείου έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αρχική θέση που θέλει την Ελλάδα να στηρίζει τη Ρωσία, καθώς και με την άποψη ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία προήλθε από την επιθυμία του Ζελένσκι να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να προκαλέσει εντάσεις με τη Ρωσία. Αυτή η υποστήριξη της Ουκρανίας χωρίς κριτική στάση απέναντι στους πραγματικούς υπεύθυνους του πολέμου αποδεικνύει την έλλειψη σοβαρής στρατηγικής και πολιτικής συνείδησης από την πλευρά της Λατινοπούλου.

Ο Κυριάκος Βελόπουλος, από την πλευρά του, δεν είναι λιγότερο εκτεθειμένος στις κατηγορίες. Ο Βελόπουλος, ως επικεφαλής της «Ελληνικής Λύσης», έχει σημαντικές ευθύνες για την τροπή που πήρε η υπόθεση των υποκλοπών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το γεγονός ότι το κόμμα του υπερψήφισε τη νέα σύνθεση της Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών, που είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση του Χρήστου Ράμμου, του μόνο μέλους της Αρχής που δεν ήταν ελεγχόμενος από το Μαξίμου, δείχνει πόσο ενορχηστρωμένη ήταν η προσπάθεια να κατασταλούν οι έρευνες γύρω από το σκάνδαλο των υποκλοπών. Η συγκεκριμένη κίνηση, σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές για τη διαφάνεια στην Ελλάδα, αποδεικνύει την πλήρη διάθεση του Βελόπουλου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της κυβέρνησης, παραμελώντας το εθνικό συμφέρον και την ανάγκη για αδιάβλητες έρευνες.

Αυτές οι ενέργειες των Βελόπουλου και Λατινοπούλου δείχνουν ότι δεν είναι απλώς κομματικοί αρχηγοί που εκπροσωπούν δήθεν «πατριωτικές» θέσεις, αλλά πολιτικοί που, σε κρίσιμες στιγμές, βρίσκονται στην υπηρεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ΝΔ, παρόλο που προσπαθούν να εμφανίζονται ως αντιπολιτευόμενοι της κυβέρνησης. Και αυτό δεν είναι παρά μια απόδειξη της πολιτικής τους στρατηγικής: εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κυβερνώντος κόμματος, συχνά σε κρίσιμες πολιτικές στιγμές, όπως το ζήτημα των υποκλοπών, της τραγωδίας των Τεμπών και των εξωτερικών πολιτικών επιλογών που αφορούν τη Ρωσία και την Ουκρανία.

Ο πραγματικός πατριωτικός χώρος δεν μπορεί να εμπιστευτεί αυτά τα κόμματα. Ένα κόμμα που πραγματικά πρεσβεύει τις αξίες του πατριωτισμού θα πρέπει να αντιπαρατίθεται στην κυβέρνηση σε όλα τα μεγάλα ζητήματα, όπως η οικονομία, η κοινωνία και η εξωτερική πολιτική. Όχι μόνο να αναπαράγει μια «woke» ατζέντα που εξυπηρετεί μια στενή πολιτική και κομματική τακτική. Δυστυχώς, τα ποσοστά τους δεν φαίνεται να προμηνύουν κάτι καλύτερο, καθώς παραμένουν σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο και δεν καταφέρνουν να δημιουργήσουν πραγματική αντιπολίτευση ή να εκφράσουν τον πατριωτικό λαό με ειλικρίνεια και σοβαρότητα. Αντίθετα, φαίνεται ότι υπηρετούν μόνο το δικό τους πολιτικό συμφέρον και τη διατήρηση των κομματικών τους θέσεων, χωρίς να προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό στην κοινωνία και το έθνος.