Πολιτικοί και μέσα μαζικής ενημέρωσης σε κατάσταση πλήρους παρακμής

Όταν πρωτοξεκίνησα τη δημοσιογραφία δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι θα ερχόταν κάποια στιγμή που θα ντρεπόμουν να πω τι επάγγελμα κάνω. Το ζω, δυστυχώς, και αυτό…

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον δημοσιογραφία – υπό την έννοια τουλάχιστον «λειτουργήματος» με θετικό κοινωνικό πρόσημο. Η «ενημέρωση» έχει καταντήσει μια φτηνή (με όλες τις έννοιες) υπηρεσία, που σερβίρεται στα μέτρα και τα γούστα του εκάστοτε αφεντικού – κυβέρνησης, ολιγάρχη, κόμματος, και πάει λέγοντας.

Όλα άρχισαν με τα Μνημόνια. Μέχρι τότε ασφαλώς και υπήρχε «στρατευμένη» δημοσιογραφία. Υπήρχαν και payrolls. Αλλά η κατάσταση ήταν υποφερτή. Aπλά άλλαζες κανάλι και εφημερίδα.

Στην κρίση χρέους, όμως, έπρεπε να βρεθεί επειγόντως ένοχος. Και αυτός ήταν ο ίδιος ο λαός. Το «μαζί τα φάγαμε» δεν το εφηύρε ο μακαρίτης ο Πάγκαλος. Έπαιζε κάθε μέρα στα κεντρικά δελτία των καναλιών, μέχρι να καταστεί κοινή πεποίθηση – ότι το ξεχειλώσαμε με «αστακομακαρονάδες» και έπρεπε να έρθουν οι… Γότθοι για να μας αναμορφώσουν.

Κάπου εκεί, λοιπόν, η δημοσιογραφία το «έστριψε». Κι άρχισε να υπηρετεί άλλες αξίες, που εκπορεύονταν έξω από τα σύνορα της χώρας, τάχα μου «ευρωπαϊκές». Αυτή ήταν η πρώτη λοξοδρόμηση. Αίφνης, η «πολιτική ορθότητα» έφτασε να υπαγορεύεται από τους δανειστές. Η δεύτερη λοξοδρόμηση έγινε από τότε που ανέλαβε ο Μητσοτάκης την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, με την οργανωμένη δολοφονία χαρακτήρα των πολιτικών του αντιπάλων. Όχι μόνο με τα πληρωμένα «πιστόλια» της δημοσιογραφίας, αλλά και με τα χιλιάδες τρολ που ξαφνικά έστησε η «Μητσοτάκης Α.Ε.», κυριαρχώντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Πολιτικό σκηνικό

Φυσικά δεν τρέφουμε την παραμικρή εκτίμηση στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μάλιστα επιχειρεί να επιστρέψει στο πολιτικό σκηνικό, προσκυνημένος (και επίσημα) πλέον στην ντόπια διαπλοκή και στο νεοφιλελεύθερο «ευρω-ιερατείο». Ωστόσο, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε τη δαιμονοποίησή του για πρωτοβουλίες και πολιτικές τις οποίες εφαρμόζει σήμερα «copy paste» ο Μητσοτάκης, χωρίς να ανοίγει μύτη στα μέσα ενημέρωσης. Στα ίδια ακριβώς μέσα που βυσσοδομούσαν και ωρύονταν για το Μάτι, αλλά… ξερόβηχαν για τις πολιτικές ευθύνες στα Τέμπη, στα ίδια που βάφτιζαν (όχι αβάσιμα) προδοσία τις Πρέσπες, αλλά σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στις επικύψεις Γεραπετρίτη και στο ξεπούλημα του Αιγαίου, στα ίδια που υποστήριζαν ότι ο Τσίπρας μετατρέπει τη χώρα σε λαθρομεταναστευτική χαβούζα και σήμερα κάνουν ότι δεν βλέπουν την έκρηξη στις παράνομες αφίξεις. Είναι τα ίδια, επίσης, που «έκραζαν» τον ΣΥΡΙΖΑ για τις ακρότητες του δικαιωματισμού, αλλά επί πέντε ολόκληρα χρόνια χειροκροτούσαν τη woke παράνοια και τον ΛΟΑΤΚΙσμό, που επέβαλε ως θέσφατο ο Μητσοτάκης με τους «ακτιβιστές» της αυλής του.

Είναι φυσιολογική η παρουσίαση μιας σχεδόν πανομοιότυπης είδησης με αντιδιαμετρικά αντίθετη χροιά; Μάλλον όχι. Και προφανώς μία εξήγηση μόνο υπάρχει για αυτά τα δύο μέτρα και σταθμά, που φοβούμαι ότι δεν είναι καθόλου κολακευτική για τους σημερινούς «ταγούς» της ενημέρωσης.

Το ίδιο ισχύει, ωστόσο, και για τους εκλεγμένους εκπροσώπους των «συστημικών κομμάτων», ιδίως της Νέας Δημοκρατίας, που χασκογελούσαν για τις κωλοτούμπες Τσίπρα, αλλά σήμερα φτάνουν να αποθεώνουν τις μοναδικές πιρουέτες του αρχηγού τους με τη woke ατζέντα.

Έντρομος ο κύριος Μητσοτάκης μπροστά στη θριαμβευτική εκλογή Τραμπ, έσπευσε να αποκηρύξει εν μια νυκτί την πολιτική της «διαφορετικότητας και συμπεριληπτικότητας», που εφήρμοζε ως ζηλωτής τα τελευταία πέντε χρόνια. Από τη «δικτατορία της πλειοψηφίας», που καταπιέζει τους «ευπαθείς διαφορετικούς», έφτασε να μιλά για τη «δικτατορία της μειοψηφίας», που επιβάλλει παλαβές ακρότητες στη σιωπούσα πλειοψηφία! Και, αντί οι βουλευτές του να διερωτηθούν πώς αυτός ο άνθρωπος, που σήμερα φοβάται μήπως… δεν αρέσει στον Τραμπ, θα διαπραγματευθεί αύριο με τον Ερντογάν, βγαίνουν στα κανάλια και βγάζουν τρελό ολόκληρο τον ελληνικό λαό, ισχυριζόμενοι ότι… καλά τα λέει ο αρχηγός – πάντα αυτά εννοούσε!

Άλλοι πολιτικοί, που χρωστούν την ύπαρξή τους στον Σαμαρά, βγήκαν την επαύριο της διαγραφής του να υποστηρίξουν ότι «καιρός ήταν να τελειώνουμε με δαύτον! Δεν πήγαινε άλλο με τις προκλήσεις του!».

Αναλύσεις

Μαζί τους, η συγχορδία της… ανεξάρτητης ενημέρωσης στέλνει τον πρώην πρωθυπουργό στον Καιάδα με βαθυστόχαστες αναλύσεις, του τύπου «πώς ο Μεσσήνιος συνωμοτούσε και ο πρωθυπουργός τον έβαλε με αποφασιστικότητα στη θέση του».

Αίφνης, μπήκαν στο χορό και τα τρολ. Χιλιάδες τρολ τον βρίζουν, ανασύροντας ακόμη και θέματα υγείας ή εμφανίζοντάς τον, στα 73 του χρόνια, ως «ραμολί», «γραφικό γεροντάκι», «νευρόσπαστο», «γκαβό» και διάφορα άλλα… κολακευτικά.

Προσωπικά, θα σας έλεγα πως, αν και δεν διαφωνώ με τις επισημάνσεις του για τα εθνικά θέματα, ούτε τον Σαμαρά λυπάμαι. Φέρει τεράστια ευθύνη για το σημερινό κατάντημα, για τη θριαμβευτική παλιννόστηση της οικογένειας Μητσοτάκη, για την πολιτική εκτόξευση τυχάρπαστων γενίτσαρων του μητσοτακισμού, όπως ο Άδωνις και ο Βορίδης, για την εδραίωση σε υπουργεία και θεσμικούς ρόλους άκρως ακατάλληλων προσώπων, όπως η Κεραμέως και ο Τασούλας. Δικά του δημιουργήματα είναι όλοι αυτοί που σήμερα τον «αδειάζουν» πανηγυρικά. Ο κύριος Σαμαράς γνώριζε πολύ καλά τις θέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, τις πρακτικές της αυλής του, το νταλαβέρι της αδερφής του (που ο ίδιος ξανάφερε στο κόμμα) με την ολιγαρχία. Άργησε τόσο πολύ να διαφοροποιηθεί, ώστε ακόμη και η σημερινή διαφωνία του μπορεί να ερμηνεύεται με ιδιοτελή κίνητρα. «Πολύ αργά για δάκρυα, κύριε Σαμαρά» γιατί δεν είστε καθόλου πειστικός ως «αντάρτης».

Όμως, ακόμη κι αυτή η «όψιμη», έστω και ιδιοτελής, «αφύπνιση» δεν δικαιολογεί αυτή τη χυδαία επιχείρηση δολοφονίας χαρακτήρα που τελικά επιχειρείται για όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει το… αλάθητο του αρχηγού. Δεν προσφέρουν υπηρεσίες στον τόπο τα μέσα ενημέρωσης που συντηρούν μια τέτοιου είδους «οπαδική» προσωπολατρία στον Μητσοτάκη, εξαπολύοντας καμπάνιες μίσους για τους αντιπάλους του. Και δεν υπηρετούν τον τόπο, επίσης, οι βουλευτές που τον λιβανίζουν σαν γκαρσόνια συνοικιακής ταβέρνας, έτοιμα να αρπάξουν το δίφραγκο στον αέρα. Είναι απεχθείς αυτές οι εικόνες, πραγματικό κατάντημα της δημόσιας ζωής…

Έγγραφα «δυναμίτες» στη φαρέτρα του Σαμαρά

Παρ΄ολα αυτά, έγγραφα-δυναμίτες συμπληρώνουν το «οπλοστάσιο» του πρώην πρωθυπουργού για τη σύγκρουση, που δρομολογήθηκε μετά τη διαγραφή του, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Το περασμένο Σάββατο τα σύννεφα που υπήρχαν στον ορίζοντα δεν προμήνυαν την καταιγίδα που θα ξεσπούσε, αν και το προηγούμενο βράδυ είχε πέσει σαν κεραυνός η παραίτηση του κορυφαίου διπλωμάτη και γεν. διευθυντή του υπουργείου Εξωτερικών Ρούσου Κούνδουρου, με τις καταγγελίες του περί μυστικής διπλωματίας. Στο Μέγαρο Μαξίμου γνώριζαν, επίσης, από την Παρασκευή ότι το «Βήμα της Κυριακής» θα φιλοξενούσε συνέντευξη του κ. Σαμαρά, αλλά ο συναγερμός ήταν ακόμη σε χαμηλό επίπεδο, δοθέντος του ιστορικού των προηγούμενων παρεμβάσεων του πρώην πρωθυπουργού.

Υπό την έννοια αυτή, αποτέλεσε και μια έκπληξη το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης κάλεσε στο γραφείο του σχετικά νωρίς το μεσημέρι του Σαββάτου τους πέντε συνεργάτες του (Παύλο Μαρινάκη, Μάκη Βορίδη, Άκη Σκέρτσο, Γιώργο Μυλωνάκη και Στέλιο Κουτνατζή), προτού ακόμη κυκλοφορήσουν οι κυριακάτικες εφημερίδες. Την ώρα εκείνη είχαν αναρτηθεί μόνο τα πρωτοσέλιδα και, μάλιστα, μέσω των κινητών τηλεφώνων τους διάβασαν τους τίτλους της συνέντευξης.

Και από εκείνη τη στιγμή φάνηκε, επίσης, ότι πιο πολύ «πόνεσαν» τον κ. Μητσοτάκη οι επικρίσεις για τα «χαριεντίσματα» με τον Ερντογάν, όπως και για τον Γ. Γεραπετρίτη και, δευτερευόντως, η πρόταση για υποψηφιότητα του Κ. Καραμανλή όσον αφορά την Προεδρία της Δημοκρατίας. Με πλειοδοτούντες τους ευεργετηθέντες από τον κ. Σαμαρά, Μ. Βορίδη και Αδ. Γεωργιάδη, και οι πέντε υποστήριξαν την πρωθυπουργική πρόθεση για διαγραφή. Παρά ταύτα, η σύσκεψη έληξε δίχως ο κ. Μητσοτάκης να τους ανακοινώσει την οριστική του απόφαση. Ύστερα από περίπου ένα δίωρο έδινε την εντολή να κυκλοφορήσει η δήλωση που είχε συντάξει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος…

Δεν τον περίμενε

Από την πλευρά του, ο κ. Σαμαράς επιμένει να λέει ακόμη και στους πιο οικείους συνομιλητές του ότι «δεν περίμενε διαγραφή» λόγω αυτής της συνέντευξης. Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι είχε φροντίσει να την κάνει όσο γινόταν πιο εμπρηστική. Σύμφωνα με πληροφορίες, ακόμη και την Παρασκευή το βράδυ, επικοινωνώντας με την εφημερίδα, έκανε δύο προσθήκες προς αυτήν την κατεύθυνση, προτού πάρει την τελική της μορφή. Αρκετοί το συνδέουν αυτό, μάλιστα, και με το γεγονός ότι μεσολάβησε εκείνες τις ώρες η δημοσιοποίηση της παραίτησης-βόμβα του κ. Κούνδουρου.

Ο πρώην πρωθυπουργός πέρασε όλη την εβδομάδα -ενόσω η Επιτροπή Δεοντολογίας της Ν.Δ. επικύρωνε τυπικά την πρωθυπουργική απόφαση- στην Αμερική, όπου -μεταξύ των άλλων- φέρεται ότι είχε συναντήσεις με ισχυρές προσωπικότητες, όπως ο Τζον Κατσιματίδης, επιχειρώντας να σφυρηλατήσει περαιτέρω τις σχέσεις του με το περιβάλλον Τραμπ, η επάνοδος του οποίου στον Λευκό Οίκο θεωρεί -όχι άδικα- ότι θα επηρεάσει την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και στη δική μας χώρα.

Στις δημόσιες συζητήσεις του δεν απέκλεισε τίποτε για τα επόμενα βήματα, έχοντας ήδη εξουσιοδοτήσει και τον εκπρόσωπό του, Ν. Τσούτσια, να αφήνει στην Αθήνα ανοιχτό το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου κόμματος. Θυμίζοντας τον μύθο με τον σκορπιό και τον βάτραχο, το απολύτως σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να μείνει άπραγος. Και αυτό από μόνο του ακυρώνει τον ευσεβή πόθο του κ. Μητσοτάκη (όπως τον διατύπωσε μιλώντας στην εκδήλωση του Bloomberg) πως «ό,τι έγινε, έγινε», όπως επίσης και ότι είναι κάτι «μεμονωμένο».

Η βασική συλλογιστική του κ. Σαμαρά φέρεται ότι είναι πως σε κάθε περίπτωση, δημιουργώντας δικό του κόμμα ή όχι, μπορεί να παίξει στην επόμενη Βουλή ρυθμιστικό ρόλο από τα «δεξιά», καθώς δεν διαφαίνεται προοπτική σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης. Επί του παρόντος αναμένεται το επόμενο χτύπημα υπό τη νέα ιδιότητά του, ως διαγραμμένου βουλευτή και πρώην πρωθυπουργού. Στο πλαίσιο αυτό θα επιλέξει και το πώς και σε ποια χρονική φάση θα τεκμηριώσει, μέσω των έγγραφων ντοκουμέντων, το «κατηγορώ» του για τις επικίνδυνες υποχωρήσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα εθνικά θέματα, με τη μυστική διπλωματία που διεξάγει με την Τουρκία.

Το προσεχές διάστημα, άλλωστε, θα είναι πολύ κρίσιμο, καθώς επίκεινται οι νέες συναντήσεις τον Δεκέμβριο Γεραπετρίτη – Φιντάν και τον Ιανουάριο Μητσοτάκη – Ερντογάν, οπότε παίζει ρόλο και το timing κατά το οποίο θα βγουν οι κρυφοί άσοι. Γνώστες του θέματος σημειώνουν παράλληλα ότι πλούσιο υλικό υπάρχει και στα πρακτικά των διερευνητικών επαφών που έχουν πραγματοποιηθεί έως τώρα. Κι ενώ η επίσημη (πλην, όμως, διάτρητη στην πράξη) θέση είναι ότι υπάρχει «μόνο μία διαφορά» προς συζήτηση, υποστηρίζεται ότι εκεί έχουν τεθεί και συζητηθεί τα πάντα. Βεβαίως, οι διερευνητικές επαφές θεωρούνται άτυπες και μη δεσμευτικές, αλλά δεν παύουν να αποτελούν «κεκτημένο της διαπραγμάτευσης».

Αυτό επιβεβαιώνεται σαφώς και από την πλευρά του κ. Κούνδουρου, με την παραίτησή του, καθώς συμμετείχε σε όλες τις προηγούμενες συναντήσεις με τους εκπροσώπους της Άγκυρας και τώρα αποκάλυψε ότι αποχωρεί, διότι δεν ελήφθησαν υπόψη τα σοβαρά ζητήματα και οι ενστάσεις που είχε εκφράσει ο ίδιος εγγράφως.

Ο εκλογικός νόμος και το δέλεαρ του Μαξίμου στους αμφιταλαντευόμενους βουλευτές

Στο αμιγές πολιτικό πεδίο, η αγωνία μεταφέρεται πλέον στη στάση των «σαμαρικών» εντός της Βουλής. Μπορεί υπουργοί και βουλευτές να συντάχθηκαν με την απόφαση Μητσοτάκη, αλλά ήδη το πρώτο δυνατό «φρένο» μπήκε από τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος από την Πάτρα την Παρασκευή -μιλώντας στην παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Χαρβαλιά, «Γιαβόλ!»- εξέφρασε ανοιχτά τη διαφωνία του. Ο κ. Καραμανλής με το σύνολο της ομιλίας του, άλλωστε, έθεσε ξανά με απέριττη σαφήνεια τις κόκκινες γραμμές που πρέπει να υπάρχουν στα εθνικά θέματα και τις οποίες, εξ αντιδιαστολής, προκύπτει ότι έχει εγκαταλείψει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Με υποσχέσεις και δέλεαρ τον… επόμενο ανασχηματισμό, το Μέγαρο Μαξίμου επιδιώκει να προσηλυτίσει, στο μεταξύ, αμφιταλαντευόμενους βουλευτές για να τους απομακρύνει από τον κ. Σαμαρά και να αποδυναμώσει τον άξονα των δύο πρώην πρωθυπουργών. Κάτι ανάλογο επιχειρείται και για το προεδρικό αξίωμα, καθώς φιλοκυβερνητικές γραφίδες τα τελευταία εικοσιτετράωρα προσπαθούν να αναθερμάνουν το σενάριο Δένδια.

Πάντως, παρά τις προσπάθειες, μια μικρή, αλλά κρίσιμη ομάδα βουλευτών δεν φεύγει, τουλάχιστον έως τώρα, από την επιρροή του κ. Σαμαρά. Δεν διαφεύγει της προσοχής ότι -με την κυβερνητική πλειοψηφία στους 155- τηρείται σιωπή και εκ των οκτώ «γαλάζιων» βουλευτών που είχαν υπογράψει την πιο «εμβληματική» ερώτηση -που τάραξε τα εσωκομματικά νερά-, για την Ν. Κεραμέως και τον Αδ. Γεωργιάδη. Πρόκειται για τους Χ. Αθανασίου, Γ. Ανδριανό, Α. Δημοσχάκη, Φ. Λεονταρίδη, Δ. Καλογερόπουλο, Γ. Καρασμάνη, Γ. Πασχαλίδη και Μ. Χρυσομάλλη. Για λόγους τακτικής, ωστόσο, έχει αποφασιστεί να μην υπάρξουν διαρροές στην επερχόμενη ψηφοφορία για τον νέο Προϋπολογισμό, που ισοδυναμεί με παροχή ψήφου εμπιστοσύνης.

Εξάλλου, έχει αρχίσει να παίζεται και ένα ιδιόμορφο κρυφτούλι με το θέμα των εκλογών, καθώς, όσο κι αν ο κ. Μητσοτάκης μιλάει διαρκώς για το 2027, όλοι βρίσκονται με το όπλο παρά πόδα για έναν πιθανό αιφνιδιασμό. Το σημείο μηδέν για τις τελικές αποφάσεις θα έρθει μετά τις γιορτές και την είσοδο του νέου έτους, σε συνδυασμό και με το ζήτημα της ανάδειξης Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ήδη, πάντως, ενισχύονται οι εσωτερικές φωνές που εισηγούνται στον κ. Μητσοτάκη να πάει όσο γίνεται γρηγορότερα σε κάλπες, με πιο χαρακτηριστική, λόγω και της πολιτικής εμπειρίας της, σύμφωνα με πληροφορίες, την περίπτωση της Ντόρας Μπακογιάννη. Επίσης, παρά τις επίσημες διαψεύσεις, οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο υπουργός Εσωτερικών Θ. Λιβάνιος έλαβε εντολή να ανοίξει πάλι τον φάκελο τροποποίησης του εκλογικού νόμου, ώστε, εάν χρειαστεί, να υπάρξει και επ’ αυτού αιφνιδιαστική κίνηση, στο πλαίσιο της συνολικής στρατηγικής του επόμενου διαστήματος.