Βρόχος θετικής ανατροφοδότησης: Πώς οι ολοκληρωτιστές ενσταλάζουν τον φόβο και περιορίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα

Βρόχος θετικής ανατροφοδότησης: Οι οπαδοί του ολοκληρωτισμού,  περιγράφουν έναν κόσμο που κυριαρχείται από «βρόχους θετικής ανάδρασης», όπου και η παραμικρή διαταραχή σε ένα σύστημα επεκτείνεται ανεξέλεγκτα και οδηγεί σε αστάθεια και χάος. Είναι ένας κόσμος που ορίζεται από ένα φτερό αεροπλάνου εβρισκόμενο σε ταχύτητα στάσης (η πιο αργή ταχύτητα που μπορεί να πετάξει ένα αεροπλάνο για να διατηρήσει την πτήση σε επίπεδο), όπου στον πιλότο δίνεται μόνο μια ελαττωματική, αεροδυναμική επιλογή — να σηκώσει τη μύτη του αεροσκάφους αυξάνοντας ενστικτωδώς τη γωνία κλίσης του πτερυγίου. Αλλά αυτός ο ελιγμός αυξάνει την αντίσταση στο αεροσκάφος δυσανάλογα με την αύξηση της ανύψωσης και χωρίς διορθωτικές ενέργειες οδηγεί σε καταστροφή.

Οι «ολοκληρωτιστές», που εκμεταλλεύονται και χειραγωγούν τις φυσικές και κοινωνικές επιστήμες για να περιορίσουν την προσωπική ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, προωθούν την υποκειμενική επιστήμη που είναι βολική για τις ανάγκες τους. Οι προστατευτικοί βρόχοι αρνητικής ανάδρασης είναι πανταχού παρόντες και εξαναγκάζουν τα συστήματα προς τη σταθερότητα και την ισορροπία, αλλά αγνοούνται ή περιθωριοποιούνται προκειμένου να προκαλέσουν μια αίσθηση ματαιότητας και φόβου στον γενικό πληθυσμό. Η απελπισία που ακολουθεί οδηγεί σε πολιτικές επιλογές που βασίζονται σε συναισθηματικές και ατελείς πληροφορίες και καταλήγει σε απρόβλεπτες υπερβολές, διώξεις και τυραννία.

Ο Μαρξ, ο αμετανόητος και απογοητευμένος αντικαπιταλιστής, δεν κατάλαβε ποτέ την ικανότητα του καπιταλισμού να αυτοδιορθώνεται. Οραματίστηκε λανθασμένα την ελεύθερη αγορά ως ένα σύστημα που κυριαρχείται από φιλαργυρία και στατική συμπεριφορά – ένα απλοϊκό παιχνίδι διαλεκτικής και μηδενικού αθροίσματος που οδήγησε στην εκμετάλλευση των εργαζομένων και στη συσσώρευση μεγάλου πλούτου από τους εργοδότες. Η μαρξιστική νοοτροπία έπεσε θύμα της υπόθεσης ότι οι βρόχοι θετικής ανάδρασης κυριαρχούσαν στον καπιταλισμό και τα διορθωτικά, συντηρητικά στοιχεία της αρνητικής ανατροφοδότησης δεν υπήρχαν σε ένα σύστημα που βασιζόταν στην αποτελεσματικότητα και την ευελιξία στις στρεβλώσεις στην αγορά.

Οι ίδιες λανθασμένες υποθέσεις διαπερνούν τις ιδεολογίες των νεομαρξιστών και των κριτικών θεωριών, οι οποίες έχουν εκδηλωθεί με την κριτική φυλετική θεωρία (CRT) και τη διαφορετικότητα, την ισότητα και την ένταξη (DEI). Αυτές οι φιλοσοφίες είναι βουτηγμένες στον μηδενισμό, την καταπίεση των θυμάτων και τις δομές εξουσίας που βασίζονται σε φαινότυπο. Έχουν σχεδιαστεί για να εκμεταλλεύονται τους βρόχους θετικής ανατροφοδότησης, όπου κάθε προσπάθεια συμφιλίωσης ή εποικοδομητικού διαλόγου απορρίπτεται a priori ως ένα πρόβλημα που επιτείνεται. Οι λύσεις είναι προβλέψιμες – ο διαχωρισμός όλων των υποκειμενικών ομάδων ταυτότητας, η κατάργηση των ατομικών δικαιωμάτων υπέρ του κρατικού ελέγχου, η δήμευση κάθε προσωπικής περιουσίας και το μορατόριουμ στην ελευθερία του λόγου.

Η καταστροφή του COVID-19 έδωσε την ευκαιρία στις φαρμακευτικές εταιρείες, τους κυβερνητικούς ρυθμιστικούς οργανισμούς για την υγεία και το ιατρικό ίδρυμα να υπερβάλουν τις επιπτώσεις των βρόχων θετικής ανάδρασης και να ελαχιστοποιήσουν τα προστατευτικά αποτελέσματα των βρόχων αρνητικής ανάδρασης στο βιολογικό περιβάλλον. Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, ήταν απαραίτητο να απορριφθούν αιώνες ιατρικής επιστήμης και η κατανόηση ότι τα βιολογικά συστήματα είναι εγγενώς αυτοδιορθωτικά και ότι οι μολυσματικές ασθένειες δεν αποτελούν εξαίρεση.

«Έγκυρες» πηγές ενημέρωσαν το κοινό ότι ο ιός SARS-CoV-2 προοριζόταν να γίνει πιο θανατηφόρος καθώς μεταλλάχθηκε, μια εκπληκτική αναχώρηση στα μαθήματα ιολογίας! Η χρήση θεραπευτικών φαρμάκων περιγράφηκε ως μια απελπιστική πράξη παραίτησης, οι ασθενείς έλαβαν οδηγίες να αποφεύγουν την ιατρική φροντίδα μέχρι να αρρωστήσουν βαριά, δημιουργώντας παράλληλα ένα «πραξικόπημα» στην ανθρώπινη λογική, καθώς αυτός ο ιός είναι ο μοναδικός από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου που δεν μας προσέφερε φυσική ανοσία… Ο φόβος κυριάρχησε, το κοινό πανικοβλήθηκε και οι ολοκληρωτιστές είχαν την ελευθερία να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα.

Οι προμηθευτές της υστερίας της κλιματικής αλλαγής είναι μάστορες στη χρήση μοντελοποίησης υπολογιστών για την εισαγωγή μαζικού σχηματισμού σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας. Τα μοντέλα είναι ελλιπή και αγνοούν τις μετριαστικές μεταβλητές του σχηματισμού νεφών, των κλιματικών κύκλων και των ηλιακών επιρροών. Τα δεδομένα επιλέγονται, τα παλαιοκλιματικά αποτελέσματα αγνοούνται και οι βασικές αρχές της μεταφοράς θερμότητας και η σχέση της με το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα αντιμετωπίζονται ως εκ των υστέρων.

Η υπεράσπιση της κλιματικής αλλαγής είναι η απαραίτητη προϋπόθεση της υποκειμενικής επιστήμης. Πολιτικοποιώντας την επιστήμη και απορρίπτοντας τους επικριτές ως αιρετικούς, το κίνημα εκμεταλλεύτηκε την όλη κατάσταση και δημιούργησε επιτυχώς ένα σενάριο καταστροφής που βασίζεται σε υπερβολές και εικασίες. Τα θύματά του χάνουν άθελά τους τις προσωπικές τους ελευθερίες και την οικονομική τους ασφάλεια για τους ίδιους και για μεγάλο μέρος των ανθρώπων του Τρίτου Κόσμου, οι οποίοι χωρίς πρόσβαση σε άφθονη, φθηνή ενέργεια υποβιβάζονται σε μια ζωή φτώχειας και εξαθλίωσης.

Η ελευθερία του λόγου χρησιμεύει ως το θεμέλιο ενός ελεύθερου λαού. Είναι η πιο καθαρή μορφή ενός βρόχου αρνητικής ανάδρασης. Οι συμμετέχοντες του παίρνουν πρόθυμα μέρος στην ανταλλαγή ιδεών, όπου δυσάρεστες, παράλογες και εξωφρενικές σκέψεις κρίνονται στο δημόσιο φόρουμ και σύντομα απορρίπτονται. Οι επωφελείς γαλουχούνται, τελειοποιούνται και επαναδιατυπώνονται έως ότου μετατραπούν σε εφαρμόσιμες λύσεις που γίνονται εφικτές μέσω ανοιχτού δημόσιου διαλόγου.

Οι μεγάλες υπερβολές του πολιτικού δράματος που έπληξαν την ανθρωπότητα είναι αποτέλεσμα λογοκριμένης και παλαβής λογικής που προστατεύεται από τη σταθεροποιητική, συλλογική διανόηση και τις κοινές νοηματικές ιδέες μιας ελεύθερης κοινωνίας. Η Γαλλική Επανάσταση έδειξε ότι ούτε καν οι ζηλωτές δεν ήταν οι «άγιοι της επανάστασης».

Αυτή η διατροφική προοπτική οδήγησε σε εξωφρενικά παραδείγματα πολιτικού απολυταρχισμού. Αυτό το σενάριο διαδραματίστηκε κατά τη διάρκεια της Ρωσικής Επανάστασης και του Σταλινισμού, του εθνικοσοσιαλισμού της ναζιστικής Γερμανίας, των στρατιωτικών πολέμαρχων της αυτοκρατορικής Ιαπωνίας του 20ού αιώνα, της μαοϊκής Κίνας και του Πολ Ποτ της Καμπότζης. Εκατομμύρια πέθαναν και υπέφεραν από δεσποτάδες που έλεγχαν όλες τις πτυχές της επικοινωνίας (φυσικά αυτό ισχύει και σήμερα).

Οι δημοκρατίες και οι συνταγματικές δημοκρατίες του κόσμου λογοκρίνονται κατ’ εντολή των ελιτιστών, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι μόνο αυτοί γνωρίζουν το «μεγάλο καλό». Το «ευγενές ψέμα» του Leo Strauss εκλογικεύεται ως δικαιολογία για την προώθηση του ανέντιμου για να προωθηθεί εκείνο που αυτοί που το ελέγχουν το ορίζουν ως «ευγενές».

Ενημερωνόμαστε ότι η ελευθερία του λόγου είναι επικίνδυνη και ότι οδηγεί σε μίσος, αστάθεια και χάος. Αλλά αυτό το ανειλικρινές επιχείρημα είναι το επιχείρημα των τυράννων, οι οποίοι χρησιμοποιούν τις λέξεις ως όπλα για να σκλαβώσουν έναν ελεύθερο λαό. Η ελευθερία του λόγου είναι η σωτηρία μιας ανοιχτής, ευημερούσας και αστικής κοινωνίας και η ενσάρκωση των πλεονεκτημάτων διατήρησης των βρόχων αρνητικής ανατροφοδότησης.

του Scott Sturman

*Ο Scott Sturman είναι πρώην πιλότος ελικοπτέρου της Πολεμικής Αεροπορίας, είναι απόφοιτος της Τάξης της Ακαδημίας Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών του 1972, όπου ειδικεύτηκε στην αεροναυπηγική μηχανική. Μέλος του Alpha Omega Alpha, αποφοίτησε από το University of Arizona School of Health Sciences Center και άσκησε την ιατρική για 35 χρόνια μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Τώρα ζει στο Ρίνο της Νεβάδα.